Vidovdan se tek od kraja 19. vijeka obilježava u znak sjećanja na Kneza Lazara i junake koji su poginuli u Kosovskom boju na Vidovdan 1389. godine. Spomenik na Gazimestanu podignut je 1953. godine.

 

Naziv je, prema jednoj verziji, potekao od Svetog Vida, mučenika sa Sicilije koji je još kao dječak stekao iscjeliteljsku moć, a po drugoj i vjerovatnijoj od boga Svetovida koji se smatra i vrhovnim božanstvom stare srpske vjere. U nekim krajevima Srbije i danas postoje vjerovanja i običaji koji se vezuju za Svetog Vida, ali je ipak u kolektivnoj svijesti ovaj datum urezan kao sjećanje na Kosovski boj.

 

Za početak, pred Vidovdan sve rijeke u Srbiji teku krvave, a kukavice zanijeme.

 

Međutim, pored bitke na Gazimestanu, na ovaj datum odigrao se niz značajnih događaja u srpskoj istoriji.

 

Kneževina Srbija i Kneževina Crna Gora su na Vidovdan, 1876. godine, proglasile rat Turskoj, a centralne bitke vođene su na prostoru današnje opštine Aleksinac.

Na ovaj dan 1921. godine donijet je Ustav koji je po prazniku nazvan Vidovdanski, a Srbija je proglašena ustavnom, parlamentarnom monarhijom na čelu sa Karađorđevićima.

Na Vidovdan 1914. Gavrilo Princip ubio je austrougarskog prestolonaslednika Franca Ferdinanda što je, u zvaničnoj istoriji, zabilježeno kao povod za Prvi svjetski rat. Na isti dan, 1919, rat je okončan sklapanjem primirja sa poraženom Njemačkom na Mirovnoj konferenciji u Versaju.

U novijoj srpskoj istoriji Vidovdan se pamti i po izručenju nekadašnjeg predsednika Savezne Republike Jugosalvije Slobodana Miloševića Haškom tribunalu 2001. godine.

 

Postoje i različiti narodni običaji koji se vezuju za ovaj datum. Jedan od njih je da djevojke uoči Vidovdana pod jastuk stave vidovu travu, parče hljeba i malo soli, kako bi ubrzo otkrile budućeg mladoženju.