USrbiji, kao svoju krsnu slavu, ovaj dan obilježava veliki broj vjernika. Ovaj datum u kalendar je upisan crvenim slovom, što znači da ne treba raditi kućne, niti bilo koje druge poslove.

Istorijski podaci svjedoče da je Jovan pogubljen u vrijeme kralja Iroda. Osuđen je na smrt zbog praktikovanja hrišćanstva koje je tada bilo zarobljeno, a ubijen je tako što mu je odsječena glava. Njegova desna ruka, ona kojom je zahvatio vodu iz Jordana kada je krstio Isusa Hrista, i dalje je u vlasništvu Srpske pravoslavne crkve, a čuva se u manastiru na Cetinju.

Ruku su u Evropu su donijeli malteški vitezovi, koji su je poklonili ruskom caru Nikolaju. Kasnije su je Srbima na čuvanje, odnosno kraljevskoj dinastiji Karađorđević, povjerili ruski vitezovi koji su emigrirali iz Rusije, a u vidu znaka zahvalnosti što je naša država primala sve izbjeglice.

Ruka Svetog Jovana najprije je čuvana u srpskoj patrijaršiji, da bi 1941. pred najezdom Njemaca odnijeta u manastir Ostrog gdje ju je na čuvanje ostavio kralj Petar II Karađoređvić.

Za ovu slavu vezuje se običaj pranja ikone. Običaj pranja ikona podrazumjevao je da se na današnji dan ikone iznose iz kuće poslije jutrenja na rijeku, ili bunar i da se umivaju. Ikone su se brisale krpom koja je pokvašena u vodi. Ovaj običaj odavno je nestao, tada se vjerovalo se da će onoga ko ne umije ikonu stići kazna, te da će mu se te godine oduzeti ruke i noge, prenosi Ona.