Jović je rođen 29. oktobra 1928, bio je predsjednik Predsjedništva SFRJ pred raspad države i potom visoki funkcioner SPS.

 

Studirao je na Ekonomskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, diplomirao 1952. godine, a doktorirao 1965. godine.

 

Tokom karijere bio je na različitim visokim državnim funkcijama, uglavnom iz oblasti društveno-ekonomskog razvoja. Bio je ambasador SFRJ u Italiji u periodu od 1975. do 1979. Godine 1983. je izabran za potpredsjednika Skupštine Srbije.

 

Od 1988. do 1989. je bio Predsjednik Skupštine SR Srbije.

 

Dana 28. marta 1989. godine izabran je za predstavnika Srbije u Predsjedništvu SFRJ.

 

Bio je potpredsjednik Predsjedništva SFRJ od 15. maja 1989. do 15. maja 1990. godine, a potom predsjednik Predsjedništva SFRJ od 15. maja 1990. do 15. maja 1991.

 

Uveče 15. marta 1991. podnio je ostavku nakon što je Predsjedništvo SFRJ na sednici od 12. do 15. marta 1991. kao Vrhovna komanda Oružanih snaga SFRJ nije odobrilo predlog Štaba Vrhovne komande Oružanih snaga o uvođenju vanrednog stanja u zemlji, ali Narodna skupština Srbije nije prihvatila njegovu ostavku.

 

Bio je predsjednik Socijalisticke partije Srbije od 24. maja 1991. do 24. oktobra 1992, što je prethodno bio Slobodan Milošević koji je formalno otišao s te funkcije (ali je nezvanicno zadržao presudni uticaj u njoj), jer po Ustavu nije mogao istovremeno da bude predsjednik SPS-a i predsjednik Srbije. Kada se Milošević zvanično vratio na čelo stranke, Jović je postao potpredsjednik SPS-a i ostao na toj funkciji do kraja novembra 1995. godine.