Otkriveno zašto su religiozne zemlje siromašne, a nereligiozne bogate
Nova velika studija riješila je vezu religije i ekonomskog blagostanja u društvu. Autori tvrde da su rezultati pokazali da je sekularizacija društva u 20. vijeku prethodila snažnijem ekonomskom razvoju, a ne obratno.
U uvodu ovog rada, autori ističu da je već dugo poznato da su stanovnici siromašnijih zemalja religiozniji, a oni bogatih manje religiozni. Ali postavljaju pitanje koja je od tih pojava prethodila drugoj. Neki sociolozi zastupali su tezu da siromaštvo podiže nivo religioznosti, a bogatstvo smanjuje. Poznati sociolog Emile Durkheim je tvrdio da religioznost slabi kada tehnološki razvoj zadovolji ljudske materijalne potrebe. Neki drugi su smatrali su da promjene u religioznosti mogu biti poticajne za ekonomski rast. Dok je Max Weber smatrao da je protestantska etika bila temeljni pokretač za razvoj kapitalizma.
U navedenom novom istraživanju, predstavljenom u časopisu Science Advances, naučnici su koristili podatke anketa European Values Survey i World Values Survey koje su prikupljene od 1990. do danas, a uključivale su, između ostalog, brojna pitanja - od onih o porodičnim vrijednostima do onih o odnosu prema pobačaju, razvodu i homoseksualnosti. O stavovima ljudi u decenijama prije tog razdoblja nastojali su donijeti zaključke na temelju ideje da bi oni morali odražavati mjesto i vrijeme njihova rođenja. Studija je provedena na uzorku od 109 zemalja širom svijeta.
Autori u uvodu ističu da su rezultati njihove analize pokazali da je porast nereligioznosti u prošlom vijeku generalno prethodio ekonomskom rastu.
''Naši nalazi pokazuju da sekularizacija prethodi ekonomskom razvoju, a ne obratno'', rekao je za Phys.org vođa istraživanja Damian Ruck, s University of Bristol.
Dr. Alex Bentley s Univerziteta Tennessee (SAD), koautor studije, upozorava da to ne znači da sekularizacija doslovno uzrokuje ekonomski rast jer su oba fenomena mogli uzrokovati neki treći faktori i to s nekim vremenskim razmakom.
Autori ističu da je studija takođe utvrdila da su tolerancija i razvoj ljudskih prava u 20. vijeku još snažnije povezani s ekonomskim razvojem. Ove korelacije ostale su snažne čak i kada su isključili faktore kao što su obrazovanje i kulturno naslijeđe. Iz toga se može zaključiti da je glavni pokretač uspjeha u društvu - tolerancija.
Ipak navodi se i da smatraju da njihova studija ne znači da religiozna društva ne mogu biti ekonomski uspješna.