Na prostoru Beogradskog vunarskog kombinata planira se izgradnja naselja sa 2.500 stanova za 7.250 stanovnika. Zdanje bivšeg BVK predviđeno je za objekat kulturnog i komercijalnog karaktera.
Beogradski vunarski kombinat nekada je bio jedna od najvećih tekstilnih fabrika u Beogradu. Počeo je s radom prije Drugog svjetskog rata i ubrzo postao vodeća tekstilna fabrika u Kraljevini Jugoslaviji. Nakon privatizacije bilo je pokušaja da se proizvodnja pokrene, ali bezuspješno. Sada za čuveni predratni kombinat postoje novi planovi.
Sekretarijat za urbanizam i građevinske poslove oglasio je rani javni uvid za potrebe izrade Plana detaljne regulacije za kompleks Beogradskog vunarskog kombinata, između Višnjičke, Vuka Vrčevića i Željezničke ulice. Na prostoru od šest hektara, investitor BVK gradnja ad iz Beograda planira na pet hektara izgradnju mješovitih gradskih centara u zoni više spratnosti. Ukupna bruto građevinska površina (BRGP) planiranih objekata iznosi oko 250.000 kvadratnih metara. Predviđeno je da u kompleksu bude 2.500 stanova za 7.250 stanovnika i oko 500 zaposlenih.
Ova zona planirana je kao linijski centar, koji treba da nastane transformacijom postojećeg kompleksa BVK, uz Višnjičku ulicu. Prijedlogom planiranih sadržaja obuhvaćeni su stanovanje (oko 80%) i komercijalno-poslovne namjene (oko 20%), specijalizovane trgovine i prateći uslužni sadržaji (kafići, restorani i slično). Objekat bivšeg BVK, kao dobro pod prethodnom zaštitom, biće prenamijenjen u objekat kulturno-komercijalnog karaktera i integrisan u planirano rješenje kompleksa mješovitog centra – pojašnjava se u dokumentaciji.
Za planiranu zonu mješovitih gradskih centara u zoni više spratnosti, maksimalna dozvoljena visina vijenca/slemena planiranih objekata, prema PGR Beograda, iznosi 32 metra, izuzetno 44,2 (maksimalna visina slemena objekta je 37 metara, izuzetno 48). Međutim, kako se napominje, u fazi izrade nacrta Plana na predmetnom području biće provjerene i mogućnosti izgradnje visokih objekata.
Na prostoru obuhvaćenom planom u planu su ulice Željeznička 1 i Nova dunavska, kao i pojas željeznice, uz izgradnju lokoteretne i putničke stanice Karaburma.
Vlasnik i direktor nekadašnjeg kombinata bio je poznati predratni fabrikator Vlada Ilić, prvi gradonačelnik Beograda i nosilac ordena svetog Save. On je, zajedno sa Đorđem Vajfertom, braćom Đorđem i Gedeonom Dunđerski te Vladislavom Ribnikarom, bio jedan od najistaknutijih članova Dunavskog kola jahača, društva koje mnogi smatraju začetnikom konjičkog sporta na ovim prostorima. Osim konjičkog sporta, Ilić je ostavio trag i u sokolstvu, jer je bio osnivač Sokolskog društva Beograd XI – Karaburma, čiji su članovi mahom bili zaposleni u njegovim fabrikama ili stanovnici okoline.
Kako u prethodnom periodu nije došlo do realizacije najvećeg dijela planiranih sadržaja robno-transportnog centra, kao ni željezničke infrastrukture (realizovana je samo željeznička tunelska veza stanice na području nizvodno od Pančevačkog mosta sa željezničkim tunelom Vukov spomenik – Pančevački most), potrebno je u daljim fazama izrade nacrta Plana obaviti saradnju sa Željeznicama Srbije – ističe se u dokumentaciji.
Veliki ugled koji je Ilić uživao prije rata oslikava podatak da mu je na vjenčanju s Olgom Dunđerski vjenčani kum bio kralj Aleksandar I Karađorđević. Po završetku Drugog svjetskog rata, Vlada Ilić je uhapšen kao narodni neprijatelj i ratni profiter, te je trebao biti likvidiran. Od smrti ga je, priča se, spasio Vinston Čerčil, koji se za njega založio kod Tita. Iz zatvora je, zbog bolesti, pušten početkom pedesetih, ali je ubrzo umro.
Kako se dodaje, u fazi izrade nacrta Plana biće urađena prostorno-programska analiza predmetne lokacije, odnosno ilustrativno idejno urbanističko-arhitektonsko rješenje planiranih objekata s prikazom planiranih namjena, kapaciteta, visina i dimenzija objekata, kao i prikazom uređenja slobodnih i zelenih površina u bloku, kojim je potrebno omogućiti povezivanje kontaktnih javnih prostora u okruženju.
Kompleks fabrike dio je šireg područja uz Dunav, nekada prve industrijske zone Beograda. Postojeći objekat Beogradskog vunarskog kombinata izgrađen je 1899. godine, a sama fabrika prestala je s radom 2003. godine. U kontaktnoj zoni ovog plana dominiraju industrijski objekti skladišnih i komunalnih djelatnosti – zatvoreni i otvoreni skladišni prostori, saobraćajne površine, napušteni željeznički kolosijek, komunalni objekti i slično. Na prostoru između predmetnog područja i obale Dunava nalazi se neplanski formirano naselje, dok je na samoj obali rijeke formirana betonska baza. Kao dominantni prostorni reper na ovom području izdvaja se Pančevački most.