U Norveškoj je na taj dan nacistička NJemačka osnovala 23 koncentraciona logora kroz koje je prošlo više od 4.500 Jugoslovena, mahom Srba.

Najozloglašeniji su bili Bejsfort, Botn, Erlandet, Falstad, Korgan, Osen, u koje su ljude najviše upućivali iz logora na Starom sajmištu u Beogradu.

Do aprila 1943. deportovano ih je 4.680, od kojih je više od 3.000 ubijeno.

Logoraše su pomagali norveški antifašisti, ostavljajući hranu i cigarete skrivene kraj puta kojim su odlazili na prisilni rad i organizujući bjekstvo u neutralnu Švedsku malobrojnima koji su uspjeli da pobjegnu iz logora.

Preživjelih 1.300 interniraca osnovalo je poslije rata druženje s prijateljima iz Norveške.

Trećeg januara 1942. hrvatski nacisti - ustaše na planini Papuk u zapadnoj Slavoniji popalile su i opljačkale srpska sela Gornje Vrhovce, Kantarovce, Kruševo, Šušnjare, Cicvare, Grđavicu, Bjelajce, a mnoge srpske civile žive bacale u vatru.

To je jedan od najtežih zločina nad Srbima u ustaškoj Nezavisnoj Državi Hrvatskoj.

NJemački komandant za Srbiju u Drugom svjetskom ratu objavio je naredbu kojom je, pod prijetnjom smrću, zabranjeno skrivanje Jevreja i čuvanje jevrejskih stvari, novca i vrijednosnih papira.

Mnogi Srbi su, ipak, rizikovali život i stotine Jevreja spasili od sigurne smrti.

Za kaznu, upućivani su u logore na Banjici, u Sajmište ili su transportovani u logore nacista širom Evrope.