Iako đelato na italijanskom znači sladoled, skoro svaki Italijan bi se uvrijedio ako biste mu rekli da su ove dvije stvari iste.

Naime, jedna od ključnih razlika između sladoleda i đelata je maslac. Dok su glavni sastojci sladoleda mlijeko, slatka pavlaka, šećer i žumanca, tajna pravljenja đelata je u dosta manje slatke pavlake, a ponekad i malo ili nimalo žumanca. To dovodi i do mnogo manjeg procenta maslaca u đelatu. Pravila Uprave za hranu i lijekove kažu da sladoled ne može da sadrži manje od 10 odsto mliječne masti (iako može ići i do 25), dok đelato ostaje u rasponu od četiri do devet procenata.

Metoda mućenja obje poslastice se takođe razlikuje, što utiče na gustinu smjese. Sladoled se miješa dosta brže, što dovodi do vazdušaste konzistencije. Veći sadržaj mliječne masti u sladoledu igra veliku ulogu ovde - zbog većeg procenta masti, mješavina apsorbuje više vazduha. Đelato se, s druge strane, muti sporije zbog čega se stvara dosta gušći dezert.

Takođe, đelato se služi na temperaturi višoj nego sladoled, tekstura mu je mrvicu mekša i izgleda sjajnije.

Još jedna zanimljivost koju možda niste znali - ukoliko se ledeni specijalitet pravi samo od voća i šećera, bez dodavanja mlijeka, onda je u pitanju sorbet.