Katolički sveštenici rijetko nose bradu, ali je kod pravoslavnih je to uobičajena praksa. Brada koju nose monasi i sveštenici pravoslavnih crkava predstavlja neodvojivi dio njihovog identiteta.

Korijeni ovog običaja sežu u Starozavjetne spise, tačnije u knjigu Levita, gdje se opisuje scena u kojoj Mojsije miropomazuje glavu svog brata Arona, postavljajući ga u službu sveštenstva.

Miro se tada slivalo Aronu niz bradu, što je postalo simbol koji se povezuje sa bradom sveštenika.

Pored toga, brada se često povezuje i sa simbolom muškosti, a u starim crkvenim zapisima se brijanje brade smatralo sramotnim.

U 3. knjizi Mojsijevoj piše: „Ne strižite kose svoje uokrug, ni grdite brade svoje“, što dodatno ukazuje na važnost nošenja brade kod sveštenika.

Sličan simbolizam ima i epitrahilj, dugačko platno koje sveštenici nose oko vrata i koje se spušta skoro do stopala, bez kojeg ne mogu vršiti važne crkvene obrede poput krštenja, opela ili ispovedanja.