U prva tri mjeseca 2012. i 2013. godine zabilježeno je 59, odnosno 57 samoubistava, te 2014. godine 59.

Kada je riječ o načinu izvršenja samoubistva, podaci MUP-a pokazuju da je ove godine najveći broj samoubistava izvršeno vješanjem i upotrebom vatrenog oružja, dok su ovi načini izvršenja najzastupljeniji bili i godinu dana ranije u istom periodu.

Sociolog Ivan Šijaković smatra da bi ove brojke trebalo da budu upozorenje za društvo da preduzme korake s ciljem zaštite građana.

“Ne vjerujem da će društvo učiniti bilo šta jer ono ide putem kojim dominira individualizam, sebičnost, pohlepa, odnosno svako se brine samo za sebe”, navodi Šijaković za Srnu.

On ukazuje da nekoliko elemenata može da utiče na donošenje odluke o samoubistvu – starost, pol, ali i gubljenje perspektive kod mladih ljudi koji ne mogu da se snađu u društvenim previranjima. Tu je, takođe, i problem porodičnih raspada i nesnalaženja.

“Velika opasnost jesu i prijetnje koje se stalno `nadvijaju` nad glavama ljudi, a koje dolaze iz okruženja, kao što su ratni sukobi, ekološke katastrofe, socijalna razaranja”, pojašnjava Šijaković.

Psiholog Sanja Radetić Lovrić ističe da nije lako pronaći odgovor na pitanje zašto ljudi pokušavaju i izvršavaju samoubistva, jer je razumijevanje fenomena samoubistva veoma složeno.

Ona podsjeća da je u bivšoj Jugoslaviji, u odnosu na druge tadašnje republike, BiH imala nisku stopu samoubistva.

Prije dvadeset godina desio se rat kao najstravičniji stres kojeg poznaje ljudsko iskustvo, a nakon toga uslijedio je period neimaštine, nemogućnosti socijalno-ekonomskog oporavka, te nedavne stravične posljedice prirodne katastrofe poput poplave.

“Društvu je hitno potreban znatno veći broj stručnjaka i profesionalaca zaposlenih u oblasti mentalnog zdravlja kako bi mogli preventivno da djeluju na smanjenje samoubistava i očuvanje mentalnog zdravlja uopšte”, poručuje Lovrićeva.

Ona napominje da su faktori samubilačkog rizika brojni, počevši od pola, godina starosti, bračnog statusa, religijske pripadnosti, pa preko usamljenosti, nezaposlenosti, društvene krize, različitih porodičnih problema i razočaranja u život, odsustvo socijalne podrške i solidarnosti i sličnih faktora.

Među razlozima su i već počinjeni suicid u porodici, narušavanje mentalnog zdravlja, depresivnost, korišćenje alkohola i droga, životne promjene kao što su otkazi na poslu, odlazak u penziju, odlazak djece od kuće radi osamostaljenja i slično.

“Nerijetko se dešava da signale – apele za pomoć koje šalju pojedinici ne prepoznajmo jer, prosto, ne možemo da povjerujemo u to da bi sebi zaista oduzeli život”, kaže Lovrićeva.

Ona savjetuje da je osobi koja je u depresivnom stanju pogrešno savjetovati “da se trgne” jer ona upravo to nije u stanju da učini.

“Potrebno je, bez oklijevanja, potražiti stručnu podršku i djelovati po uputama stručnog lica”, navela je psihiolog Sanja Radetić Lovrić.