Prema podacima Centra za socijalni rad, u gradu se svake godine pokrene između 100 i 150 postupaka za pokušaj mirenja, koji je obavezan za supružnike koji imaju maloljetnu djecu. 

Broj onih koji nastave zajednički život je u prosjeku 10 odsto. 

Najveći broj ovih postupaka završi se sporazumom bivših supružnika oko povjere maloljetne djece, izdržavanja i načina održavanja ličnih odnosa djece i roditelja sa kojim ne žive. 

Istraživanja i zapažanja stručnjaka govore da su mnogi ljudi spremni na dosta trpljenja prije donošenja odluke o razvodu braka. 

Kada se odluče na razvod, supružnci kao razlog najčešće navode problem u komunikaciji zbog različitih očekivanja u zajedničkom životu, ljubomoru, vanbračne veze, bolest supružnika kao što su ozbiljne psihičke smetnje ili alkoholizam, kao i razni oblici nasilnog ponašanja. 

Među čestim razlozima razvoda su velika razlika u godinama i problemi u vezi sa tim, te nesporazumi u široj porodici. 

U izvještaju Centra za socijalni rad se ukazuje da na probleme u funkcionisanju porodice učestvuju i rano stupanje u brak, nezrelost i nespremnost na zajednički život, kratko predbračno poznanstvo, iscrpljenost vezana za nizak socioekonomski status i loša iskustva u porodicama porijekla.