Riječ je o zbirci autorskih tekstova koje su popularnom glumcu u čast pisali njegove kolege i prijatelji: Vojin Ćetković, Nataša Ninković, Anica Dobra, Žarko Laušević, Rade Šerbedžija, Nikola Đuričko, Nikola Pejaković, reditelji Vida Ognjenović, Paolo Mađeli, Јagoš Marković, Aleksandar Popovski.

Takođe, tu su i svjedočenja ljudi koji nisu s njim dijelili scenu, nego privatni život, stoga knjiga i nosi podnaslov "Kako je živeo, voleo i plakao Nebojša Glogovac".

"Svjedočenja najbližih otkrivaju nepoznate detalje iz života ovog velikana: kako je kao momak radio u prodavnici muzičkih uređaja, šta mu se sve dešavalo dok je stopirao od Pančeva do Beograda, zašto mu se na prijemnom ispitu na Akademiji dramskih umjetnosti tresla noga i kako su sve velike uloge i najveći reditelji poslije toga tražili i jurili baš njega", stoji u opisu knjige na sajtu izdavača.

Ovdje su, piše dalje, prvi put objavljene pjesme koje je pisao za svoju dušu.

"U najljepšem maniru sudaraju se ispovijesti mladih glumaca, koji su ga doživljavali kao ćaleta, i bardova jugoslovenske scene, koji nikada ne mogu da zaborave trenutke provedene s njim, i na sceni i u kafani. Sudar generacija, koje je samo Glogi umio da objedini. Zašto je odbio Anđelinu Džoli, a prihvatio da bude Draža Mihailović, šta mu je značila Crvena zvezda i koje su ga strasti, pored motora, tavli i kuvanja, još opsjedale", javlja izdavač.

Ljubitelji lika i djela ovog glumca u pomenutoj knjizi čitaće o inspiraciji i radovanju svakodnevnim trenucima, ali i o momentima kada je život Nebojši Glogovcu dodijelio ulogu da se suoči sa smrću. Knjigu je priredio Aleksandar Đuričić, poznat i po naslovu "Posle fajronta" o Pavlu Vuisiću.

Nebojša Glogovac (Trebinje, 30. avgust 1969 — Beograd, 9. februar 2018) bio je srpski filmski, televizijski i pozorišni glumac.

Bio je član Dečje dramske grupe Radio-televizije Srbije, a glumačku karijeru započeo je u Ateljeu mladih u Pančevu. Godine 1996. dobio je stipendiju od Jugoslovenskog dramskog pozorišta i ulogu u predstavi Velika pljačka, u režiji Dejana Mijača na sceni Ateljea 212. Kada je bio dijete pojavio se u televizijskoj seriji Priče iz Nepričave, 1981. godine. Prvu filmsku ulogu ostvario je 1993. godine u kratkometražnom filmu ,,Rekvijem za jedan san" u glavnoj ulozi, a nakon toga iste godine u drami ,,Raj Petra Zeca", gdje je takođe bio jedan od glavnih glumaca. Nakon što je skrenuo pažnju na svoj talenat, dobio je ulogu u filmu reditelja Gorčina Stojanovića ,,Ubistvo s predumišljajem".

Igrao je glavne uloge u ostvarenjima Ubistvo s predumišljajem, Bure baruta, Nebeska udica, Kad porastem biću Kengur, Klopka, Hadersfild, Žena sa slomljenim nosem, Branio sam Mladu Bosnu, Krugovi, Ravna gora i Ustav Republike Hrvatske. Višestruko je nagrađivan za uloge u pozorištu i na filmu, a izdvajaju se Sterijina nagrada, Car Konstantin u Nišu i Zlatna arena u Puli za najbolju mušku ulogu.

Preminuo je posle kratke i teške bolesti, u Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije u Beogradu, 9. februara 2018. godine.