Dijaspora je glavni oslonac za opstanak ove sredine sa oko 16.500 stanovnika. U zemljama zapadne Evrope živi i radi više od 6.000 Majevičana, koji rado dolaze u svoj rodni kraj.

Tokom cijele godine pomažu rodbini i rade na stvaranju boljih uslova za život, a skoro svi se vraćaju na kućni prag nakon penzionisanja. 

Vlado Antić je zarađeni novac u Švajcarskoj uložio u izgradnju kompleksa bazena u Loparama i čim završi radni vijek vratiće se u zavičaj gdje redovno provodi godišnje odmore. 

- Mi koji zaradimo penziju planiramo da se vratimo ovdje. Problem u ovoj, ali i drugim sredinama Srpske je odlazak mladih. Radne snage već fali na Majevici, ali uprkos tome pokušavamo da napravimo bolji ambijent za život. Ja sam već 34 godine u inostranstvu i vrijeme je polako da pakujem kofere i vratim se. Nigdje nije bolje nego u zavičaju – ističe Vlado za portal InfoBijeljina.

Lopare su svake godine stjecište ljudi iz dijaspore koji ne zaboravljaju rodnu grudu. Vasilije Obrenović je radni vijek proveo u Švajcarskoj, ali penzionerske dane provodi u Loparama.

- Zahvaljujem državi Švajcarskoj koja je udomila veliki broj naših ljudi, koja se trudila da nam omogući sve što nam je potrebno za dostojanstven život, ali srce uvijek vuče zavičaju, ljudima, običajima, tradiciji. Svi se se mi više - manje trudimo da se vratimo kada steknemo uslove, da razvijamo svoje Lopare i poboljšamo uslove života svih koji žele da žive upravo ovdje – kaže Vasilije.

Majevičani koji su u potrazi za boljim životom napustili rodni kraj imali su samo jedan cilj – što više uštediti i investirati u Lopare, da naredne generacije ne bi morale najljepše godine provesti u tuđini.

Stečeno iskustvo i zarađeni novac u dijaspori ulažu u mini fabrike i proizvodne pogone u Loparama da bi sugrađanima obezbijedili posao blizu kućnog praga.

Vasu Vasića ni Ujedinjeni arapski emirati, gdje ima privatnu firmu, nisu udaljili od rodnog kraja. Na farmi alpskih koza u Lipovicama već je zaposlio desetak Majevičana, a od iduće godine u planu je i fabrika sira koja će biti izvor zarade porodicama koje budu željele da se bave uzgojem koza.

- Sada imamo oko 350 koza i računamo na nekih 150 ženskih jarića. Spremni smo da podržimo male mini farme koje bi nama prodavale mlijeko. Tako širimo svoju proizvodnju, ali i pomažemo lokalnu privredu. Ovo je dug rodnom kraju – kaže Vaso za InfoBijeljinu.

Na stvaranju boljeg ambijenta za život  od 2010. godine zdušno radi Udruženje Majevičana u Švajcarskoj. Od asfaltiranja puteva, uređenja škola, podizanja voćnjaka, gradnje ugostiteljskih objekata, do unapređenja kulture i sporta.

Iskustvo na zapadu primjenjuju u vlastitim firmama. Investiraju u bolje sutra da nisu uzalud otišli i decenije života proveli daleko od kuće. Mladost su proveli u bijelom svijetu, ali nikada nisu zaboravili ko su, šta su i odakle su. Tu ljubav prenose na djecu i unučad koji takođe žele da ulažu u ovaj kraj koji je priroda bogato obdarila.

- Ovde je mnogo jeftinija radna snaga i svi resursi. Ima ljudi koji su to prepoznali pa su otvorili po dvije, tri firme ovde, a rade u Švajcarskoj. Sve proizvode koje ovde naprave, tamo prodaju i pritome imaju odličnu računicu – kaže potpredsjednik Udruženja Majevičana u Šavjcarskoj Ilija Jović.

Načelnik opštine Lopare Rado Savić ističe da je cilj opštinskog rukovodstva jačanje veza sa dijasporom koja je već decenijama okosnica razvoja ove lokalne zajednice.

- Želja nam je da se naši ljudi koji su otišli u potrazi za boljim životom, vrate na naše prostore. Da njeguje veze sa maticom i grade ih sa svojom djecom i unucima koji su rođeni na zapadu. Plan  je da u narednih pet godina realizujemo 50 projekata naše dijaspore. U okviru Dana dijaspore uvijek imamo Poslovni forum na kojem se razgovara o nekim novim trendovima, energetskoj tranziciji - solarnim panelima i svim projektima koji omogućavaju ljudima da novac, koji bi možda čuvali u banci pod nepovoljnim uslovima, ulože u nešto konkretno - napominje Savić.

Nekada se kažu do udaljenih majevičkih sela teško moglo i sa zaprežnim kolima, sada je infrastruktura uređena, stvoreni su svi uslovi za život koji nije lagodan van naših granica kako se to nekima čini.

Žarko Savić se vratio u rodne Lopare i kaže da je tu najsretniji. 

- Ako ste radnik na zapadu između radnog odijela i pidžame teško da vam može šta zatrebati. Kapitalizam je uredio sve  tako da vam ne ostane mnogo vremena. A vrijeme treba izdvojiti i posvetiti porodici, prijateljima, sportu, hobijima. Svi se borimo za egzistenciju, ali ovo su stvari koje nemaju cijenu - poručuje Žarko.

Migracije radne snage sa ovog područja u bijeli svijet traju duže od pola vijeka. Za to vrijeme je, kažu, u tuđinu otišlo i vratilo se najmanje 26.000 Majevičana.

Bilo da su rasuti po Švajcarskoj, Austriji, Njemačkoj, Skandinaviji, Kanadi, Americi ili bliskoistočnim državama srce im je tamo gdje su rođeni i napravili svoje prve korake. Nostalgija je iz srpskog rasijanja mnoge vratila ili će vratiti na rodnu grudu gdje žele da provedu starost. Svi imaju jedinstvenu poruku - sunce najtoplije grije u zavičaju.