Krsna slava će tako kao najprepoznatljiviji običaj većine srpskih pravoslavnih porodica ostati upamćena i kao "prvi upis" Srbije na listu svetskog nematerijalnog kulturnog nasleđa, pišu "Večernje novosti".

Član nominacionog tima Slave za Uneskovu reprezentativnu listu nematerijalnog kulturnog nasleđa čovečanstva Marko Stojanović kaže da je slava predstavljena pre svega kao obred osveštanja hrane i pića koji pravoslavni hrišćani u Srbiji praktikuju u okviru godišnjeg ciklusa običaja i kao praznik porodice, posvećen svetitelju, zaštitniku domaćinstva.

On je naveo da je Uneskovoj komisiji priložena obimna dokumentacija koja najbolje svedoči o istinskoj važnosti slave za identitet srpskog naroda tokom minulih vekova, dana i u budućnosti.

Naglašeno je, kako kaže, da je reč o narodnom običaju proslavljanja sveca zaštitnika, koji je oblikovan u srpskoj srednjovekovnoj državi, kao i da njegovu današnju običajno-religijsku formu, osim većinskog sprskog stanovništva, praktikuju i pripadnici nekih manjinskih zajednica.

U objašnjenju slavske gozbe, navedeno je da se tako širi društveni krug u kome se slava prepoznaje kao simbol zajedništva i indentiteta.

Srbija je 2012. godine usvojila registar nematerijalnog kulturnog nasleđa koji trenutno sadrži 27 stavki.

Osim slave, tu su i molitva - đurđevdanski obred, jelo belmuž, izrada ratarskih sveća, pirotskog kačkavalja i ćilima, filigranski zanat, kosovski vez, naivno slikarstvo Slovaka, Lazarice u Sirinićkoj župi, Vukov sabor, erski humor, pevanje iz gusle, pevanje iz vika, ojkača, kolo, fulaška praksa, vranjska gradska pesma, izrada čutura, čuvanje Hristovog groba i drugo.