Svaki slobodan trenutak provodi sa svojim ljubimcima, zbog kojih se osjeća ispunjeno, jer je kroz njih stvorio i brojna prijateljstva, odlazio na takmičenja i upoznao drage ljude koji dijele ista interesovanja.

 

Ovaj Bijeljinac od dječačkih dana druguje i s golubovima, a njegovi visokoletači cijenjeni su nadaleko.

 

Prve pse rase bokser Predrag je nabavio 1987. godine. Za ovu rasu se odlučio jer su to mirni psi, ali razigrani, koje odlikuje visoka inteligencija, znatiželja i brzo učenje. Prijateljske su ćudi i odlično se slažu s djecom.

 

– Nisu agresivni i ne prave nikakve probleme. Ko god je jednom imao boksera zna o čemu pričam – kaže ovaj ljubitelj pasa.

Svake godine Predrag ima najmanje dva legla sa pet do šest mladih, koji su, osim u našem okruženju, stigli i u domove u Njemačkoj i Italiji.

 

– Dva šteneta sam prošle godine prodao u Njemačku, zemlju njihovog porijekla. Razlog je cijena. Kod nas štene košta 300 evra, a tamo oko 1.200 evra. Moji psi imaju potrebnu dokumentaciju, tako da nikada nije problem da ih prodam, mada se od svake životinje teško rastajem – kaže Pejić.

Upravo zbog svih pozitivnih karakteristika Goran Miletić se opredijelio da njemački bokser bude kućni ljubimac u njegovoj porodici.

 

Šestogodišnjoj Nini već nekoliko mjeseci je ženka Lola najbolji prijatelj i njena najdraža igračka.

 

– Nastojali smo da pas bude kratkodlaki i da voli djecu, jer smo ga zbog njih i uzeli. Imali smo sreću da u svom gradu nađemo vrhunsko štene. Pas ima svoju boks-kućicu i stalno je pušten, koristi veliko i ograđeno dvorište i praktično ima idealne uslove. Oni su ti koji iniciraju i ne propuštaju nijednu priliku da se poigraju ili pomaze, stalno traže fizički kontakt. Osim kod članova porodice omiljen je i u komšiluku – priča s ljubavlju o svom ljubimcu Goran Miletić.

Predragovi psi uvijek su se vraćali s nagradama koje su osvajali na izložbama, ali nažalost, ovo je već druga godina kako su zbog pandemije virusa korona odgođene ovakve manifestacije.

 

Predrag Pejić, osim ljubavi prema bokserima, u kavezu ima 120 srpskih visokoletača koji su veoma cijenjeni među odgajivačima i kod nas, ali i u svijetu.

– Njihova odlika je visok, dug i kružni let. Dostižu visinu i do 1.200 metara. I oni traže mnogo brige i njege. Moraju da imaju posebne boksove, odnosno gnijezda, granule i zrnastu hranu, vitamine. Ne smiju se puštati kada je vjetar, zima, kiša; samo u određenim vremenskim uslovima smiju da lete. Moji golubovi se uvijek vrate – kaže Pejić.

 

Naglašava da se o pticama mora voditi i zdravstvena njega, odnosno da se redovno moraju vakcinisati, jer samo tako mogu da učestvuju na takmičenjima.

 

U Bijeljini postoji nekoliko udruženja golubara koja okupljaju oko 60 članova, a dio su Saveza golubara RS. Razmienjuju mlade ptiće, starije golubove, iskustva u dresuri.

 

Nekada su golubovi bili na cijeni, ali pandemija je sve promijenila. Prošle godine bila su organizovana samo manja takmičenja na nivou BiH, ali ove godine bi trebalo da bude drugačije. Predrag Pejić se nada da će njegovi golubovi opet letjeti do Albanije, Bugarske, Grčke…