Manastir Svete Katarine, sveto hrišćansko mjesto smješteno u sjenci planine Sinaj, dom je jedne od najstarijih kontinuirano korišćenih biblioteka. Hiljade rukopisa i knjiga se tamo čuva, a neka od njih sadrže skrivena blaga.

Tim istraživača koristi novu tehnologiju kako bi otkrio tekstove koji su izbrisani i ponovo napisani dok su monasi živjeli i radili u manastiru. Mnogi od ovih originalnih tekstova su pisani na jezicima koji su poznati istraživačima: latinski, grčki, arapski, ali isto tako, neki su napisani davno zaboravljenim jezicima koji se rijetko viđaju u istorijskim zapisima. 

Palimpsesti su pravljeni od kože, koja je omogućavala da se originalni sadržaj briše, pa da se preko starog rukopisa ponovo piše. 

Rukopisi s višestrukim slojevima ispisanih redova poznati su kao palimsesti i ima ih oko 130 u manastiru Svete Katarine. Uz porast islama u VII vijeku, hrišćanska naselja u Sinajskoj pustinji su počela da nestaju, a ovaj manastir se našao u izolaciji. Stoga su monasi počeli ponovo da koriste starije pergamente. 

Kako bi otkrili tajni tekst na palimsestima, istraživači su fotografisali hiljade stranica, osvjetljavajući svaku različitim bojama. Takođe su fotografisali stranice svjetlošću koji je sijala direktno iznad njih ili iz ugla, što je pomoglo da se istaknu neravnine na površini. Zahvaljući kompjuterskom algoritmu, mogli su da razlikuju nove tekstove od originala. 

Među novootkrivenim tekstovima, koji datiraju između IV i XII vijeka, 108 strana predstavljaju nepoznate grčke pjesme i najstariji medicinski tekst koji se pripisuje Hipokratu.

Najintrigantnija otkrića su rukopisi napisani na nejasnim jezicima koji su nestali iz upotrebe prije mnogo vijekova. Dva od izbrisanih tekstova su na primjer bila na jeziku kavkaskih Albanaca, jeziku hrišćana koji su živjeli na teritoriji današnjeg Azerbejdžana.

Drugi skriveni tekstovi su pisani na neutvrđenom dijalektu poznatom kao aramejski jezik palestinskih hrišćana, kombinaciji sirijskog i grčkog jezika, koji je prestao da se koristi u XIII vijeku,a koga su ponovo otkrili naučnici u XVIII vijeku. 

„To je bila čitava zajednica ljudi koji su imali književne, umjetničke i duhovne spise. Skoro sve je danas izgubljeno, ali ovi palimsesti ponovo govore i dopuštaju nam da saznamo kako su doprinijeli ovome što smo danas“, kaže istraživač Majkl Felps. 

Felps i njegove kolege fotografišu palimseste, a njihove slike postavljaju na Internet, tako da naučnici mogu da istražuju tajne spise koji su nedavno otkriveni.