Pravoslavna crkva i vjernici vjeruju da je Hristos bio toga dana tijelom u grobu, a duhom u Adu, a u isto vrijeme na prestolu bio sa Ocem i Duhom, samim tim što je On sveprisutni Bog, neodvojiv od druga dva lica Svete Trojice.

Na taj dan je Isus Hristos pokazao da je došao kraj starom vijeku koji je bio obilježen svetkovanjem subotnjeg dana, i otpočeo novi vijek u kome se svetkuje dan njegovog vaskrsenja.

U Hercegovini najčešći je naziv Crvena subota zato što se tada maste ili šaraju uskršnja jaja, najčešće u crveno. Pripovijeda se da su sva jaja pocrvenila u trenutku kada je Isus vaskrsnuo iz groba, i zato ih valja bojiti u crveno.
Jedna stvar koju bi valjalo ispoštovati na taj dan, a usko je vezana za narodne običaje je to da se u kućama koje su imale smrtni slučaj, jaja obavezno farbaju u tamno crveno, crno ili “maste” u čađi.

Jaja, shodno narodnom vjerovanju valja da boji isključivo ženska čeljad.

Ovaj običaj datira iz najranijeg hrišćanskog perioda, a ukoliko se ispoštuje, vjeruje se da će kuću narednih nekoliko godina čuvati od nesreće i “zlih sila”.

Velika subota je dan uoči Vaskrsa u kome se završavaju poslovi neophodni za doček velikog praznika. Sprema se i čisti kuća, pripravlja ruho, boje jaja, po pravilu izjutra pre izlaska sunca. U Homolju se mijese kolač vaskršnjak, okićen bosiljkom, kao i manji kolačići.
U jugoistočnom Banatu mijese kolačiće koji se posle bdenija nose na groblje. Grob se preliva vinom i okadi. Na veliku subotu se ne radi u polju i žene ne rade ručne radove.

U Republici Srpskoj Veliku subotu zovu i Crvena subota i tada “maste”, odnosno boje jaja u crveno. Farbaju ih tako što uliju vodu u lonac i u nju sipaju crvenu boju ili vrazilo. Zatim se zapali provlak voštanice pa se njom prave šare po jajima. Obično su to biljni motivi, sa predstavama Sunca, Meseca i krstića.

Ponoćnom Vaskršnjom liturgijom završavaju se dani žalosti i počinje praznik Vaskrsenja. Početak vaskršnjeg slavlja oglašava se zvonima na pravoslavnim hramovima koja prvi put zvone poslije dana žalosti.