U tih deset dana, koliko je trajala Olimpijada, glavni grad BiH, jedne od tadašnjih šest republika SFRJ, bio je centar svijeta.

Bila je to prva Zimska olimpijada u nekoj socijalističkoj zemlji, za koju su pripreme trajale sedam godina akon što je Sarajevo u maju 1978. godine izabrano u konkurenciji Sapora u Japanu i švedskog Geteborga.

Glasanje se pokazalo uvjerljivim jer je grad na Miljacki dobio 36 glasova od mogućih 39.

Tridesetčetiri godine kasnije, pored nostalgije, 14. Zimske olimpijske igre ostaju zapamćene po nekoliko večnih dostignuća i zanimljivosti.

Legendarni Jure Franko postao je prvi Jugoslaven koji je osvojio medalju na zimskim olimpijskim igrama.

Austrija je podbacila osvojivši svega jednu bronzu.

Senegalac Lamine Gueye u Sarajevu je postao prvi crnac iz Afrike koji se takmičio u skijanju na zimskoj olimpijadi.

Džejne Torvil i Kristofer Din iz Velike Britanije osvojili su maskimalan broj bodova u umjetničkom klizanju, ocjenu koja nije ponovljena do danas.

Još jedna zanimljivost leži u ceremoniji zatvaranja koja se odigrala u zatvorenom prostoru, što se ponovilo samo jednom - 2010. godine u Vankuveru.

Olimpijski plamen zapalila je legendarna Sanda Dubravčić, a maskota je bio Vučko, kreacija Slovenca Jože Trobeca, koja je i 34 godine kasnije ostala simbol Sarajeva.

Na 14. ZOI je učestvovalo 1.272 takmičara iz do tada rekordnih 49 država svijeta.

Podijeljeno je 39 zlatnih, 39 srebrenih i 39 bronzanih medalja.

Najuspešnije zemlje bile su SSSR, SAD i Finska.

Gotovo tri i po decenije kasnije, mnoge olimpijske znamenitosti leže napuštene, što zbog zuba vremena, što zbog činjenice da su se nekadašnji simboli najvećeg pozitivnog događaja u Sarajevu našli na prvim linijama razdvajanja tokom posljednjeg rata.