Rođen je u Ugljeviku 1927 godine od oca Petra i majke Cvije. U Drugom svjetskom ratu je bio povremeni kurir prvo Ravnogorskog pokreta,  posle partizanskog, a iz rata izlazi kao skojevac.

Njegovo bavljenje fotografijom počinje početkom 50-tih godina prošlog vijeka. Prvi aparati kojim je počeo da radi bili su SMENA 8 M aparat sovjetske proizvodnje,zatim aparat BEIRETTE- aparat njemačke proizvodnje, i jedan od najboljih aparata iz tog vremena japanska YASHICA. Fotografije je izradjivao u svojoj labaratoriji sa aparatom sovjetske proizvodnje UPA-5 RADUGA sa automatskim fokusiranjem.

Fotografskim poslom se bavio od sredine 50-tih do kraja 80-tih godina prošlog vijeka, sve do pojave novije tehnologije u fotografiji.

Bio je jedini fotograf tog doba u ugljevičkom kraju, omiljen i popularan među narodom. 

Kada bi se čuveni Žica pojavio na biciklu sa svojim fotoaparatom,  u nekom od sela, uvijek bi se čuo žamor  oduševljenih  mještana koji su sa uzbuđenjem iščekivali fotografisanje. Ovjekovječio  je sve društvene događaje tog vremena -  vašare, svadbe, ispraćaje u vojsku pa čak i sahrane. Radio je i fotografije za lična dokumenta.

Odlazio je po pozivu u najudaljenija sela kako majevičkog tako i semberskog kraja. Naročito je posjećivao vašare gdje je imao pune ruke posla. Ljubav prema fotografiji  i traganje za inspiracijom navela ga je na putovanja po cijeloj nekadašnjoj SFRJ, a nerijetko je putovao i u inostranstvo, najčešće u Italiju i Rumuniju.

Danas postoji sačuvana arhiva od nekoliko hiljada crno-bijelih fotografija, o kojima vodi računa njegov unuk koji je nastavio porodičnu tradiciju bavljenjem ovim poslom.

Posthumno, u znak sjećanja na  Živana Đukića Žiću – prvog ugljevičkog fotografa,  u Centru za kulturu u Ugljeviku, postavljeno je proteklih godina   nekoliko  izložbi njegovih fotografija čiju je selekciju i postavku  pripremio njegov unuk fotograf  Dragan Đukić.

Piše: Snežana Milošević