Hadžić je umro u Urgentom centru oko 20 sati, u 58. godini‚ rečeno je agenciji Beta u Srpskoj radikalnoj stranci u Beogradu.

Hadžić koji je imao tumor na mozgu, pušten je u aprilu 2015. godine na privremenu slobodu radi lečenja, a suđenje u Hagu je aprila ove godine prekinuto na neodređeno vreme. Od tada je živeo u Novom Sadu. Hadžića su, kao poslednjeg optuženog u bekstvu, vlasti Srbije uhapsile u leto 2011.

Suđenje je počelo u oktobru 2012. i prekinuto je u oktobru 2014. godine, kada mu je pozlilo u sudskom pritvoru. Odbrana je tada precizirala da Hadžić boluje od tumora na mozgu i da je bolest "u završnoj fazi". On je bio optužen za progon Hrvata na rasnoj, verskoj i političkoj osnovi, za istrebljenje, ubistva, nezakonito pritvaranje, mučenje, nečovečna dela, deportaciju i prisilno premeštanje u periodu od 1991. do 1993. godine u istočnoj Slavoniji i Kninskoj krajini.

Od magacionera do Haga

Goran Hadžić rođen je 7. septembra u Vinkovcima, u Hrvatskoj. Pre rata radio je kao magacioner, a politički angažman započeo je devedesetih u Srpskoj demokratskoj stranci (SDS) u kojoj je bio predsednik opštinskog odbora u Vukovaru, član Glavnog odbora u Kninu i predsednik regionalnog odbora za Slavoniju, Baranju i Zapadni Srem. Hadžić je u januaru 1991. izabran za predsednika Srpskog nacionalnog veća, a 16. avgusta te godine u Dalju za predsednika vlade srpske oblasti Slavonija, Baranja i Zapadni Srem. Za predsednika Republike Srpske Krajine izabran je 26. februara 1992. nakon što je sa tog mesta smenjen Milan Babić. Sa te funkcije je otišao naredne godine (decembar 1993.) nakon gubitka na izborima i jedno vreme je bio van politike.

Hadžić je bio prvi na listi od oko 150 Srba koje je hrvatska vlada 1997. izuzela iz Zakona o amnestiji, a koje tereti za ratne zločine.

Hadžić je na Županijskom sudu u Osijeku 1999. osuđen na osam godina zatvora, među ostalim, zbog podstrekivanja na zločin, ubistva, rušenja katoličke crkve i miniranja nesrpskih kuća u Tenji, u blizini Osijeka.

Šibenski županijski sud osudio ga je 1995. godine na 20 godina zatvora zbog prekomernog granatiranja šibenskog područja.

Haški tribunal je 16. jula 2004. otpečatio optužnicu koja Hadžića tereti za zločine nad Hrvatima i drugim nesrbima u istočnoj Slavoniji 1991-93. Nekoliko sati pre nego što je optužnica predata zvaničnom Beogradu, Hadžić je napustio svoju kuću u Novom Sadu i bio u bekstvu sve do hapšenja. Srbija je u oktobru 2007. godine bila raspisala nagradu od milion evra za informaciju koja bi dovela do lociranja i hapšenja Hadžića, koje se dogodilo 20.jula 2011. godine.

On je uhapšen u blizini Krušedola na Fruškoj Gori, kada je, naoružan, sa lažnom ličnom kartom, krenuo da uzme novac od jataka. Inače, prema tadašnjem pisanju medija, BIA mu je ušla u kada je pokušana prodaja skupocene Modiljanijeve slike, za koju se sumnjalo da pripada Hadžiću, i do koje je došao tokom rata.