Dante je pridonio nastanku italijanskog jezika jer je za pisanje svojeg remek-djela koristio tadašnji toskanski dijalekt umjesto latinskog jezika.

 

Božanstvena komedija, originalno naslovljena jednostavno Komedija, imaginarno je putovanje kroz pakao, čistilište i raj. Objavljena je u nekoliko dijelova početkom 14. vijeka.

 

Njegova popularnost podstakla je druge srednjovjekovne italijanske pisce kao što su Petrarca i Boccaccio da takođe pišu na svojem lokalnom narječju, čime su udarili temelje italijanskog književnog jezika.

 

Nije slučajno da se institut za promicanje italijanskog jezika i kulture u inostranstvo zove “Društvo Dantea Alighierija”.

 

U sklopu obilježavanja 700. godišnjice njegove smrti ove godine, Italija priprema i otvaranje Muzeja italijanskog jezika u Firenci, u kompleksu dominikanske crkve svete Marije.

 

Božanska komedija epski je spjev, priča o ličnom iskupljenju, ljudskim vrlinama i jedno od najuticajnijih djela naučne fantastike.

 

Njegov prvi dio, “Pakao”, podijeljen u devet krugova zavisno od težine grijeha, još uvijek utiče na to kako mi zamišljamo zagrobni život, barem u hršćanskom smislu.

 

Britanski pjesnik T. S. Eliot rekao je: “Dante i Shakespeare među sobom su podijelili moderni svijet; ne postoji treći”.

 

Argentinski pisac Jorge Luis Borges smatrao je da je Božanstvena komedija “najbolje književno djelo svih vremena”.

 

Generacije pisaca, slikara, kipara, muzičara, režisera i karikaturista bile su inspirirane Božanstvenom komedijom, napose “Paklom”.

 

Tu spadaju Sandro Botticelli, William Blake, Salvador Dali i Petar Iljič Čajkovski, autori niza stripova i filmskog serijala X-Men te pisac Dan Brown.

 

Poznati kip Augustea Rodina “Poljubac” prikazuje Paola i Francescu, preljubnike koje Dante susreće u drugom krugu pakla.

 

“Božanstvena komedija” je bila i glavna inspiracija za triler “Sedam” koji je bio nominovan za Oscara i za popularnu video igru (“Dante’s Inferno”), a Dantea se često citira u popularnim televizijskim serijama kao što su “Momci s Madisona.

 

Crna komedija Breta Eastona Ellisa “Američki psiho” počinje epigrafom “Svi vi koji ulazite, ostavite svaku nadu!”, jednom od najčešćih citata iz “Pakla”.

 

Kao mnogi drugi velikani italijanske kulturne istorije, kao što su Giotto, Leonardo, Michelangelo, Dante je obično poznat po svojem prvom imenu, koje je zapravo umanjenica od Durante.

 

Rođen je u Firenci 1265., protjeran u azil 1302., i umro u Raveni na istočnoj jadranskoj obali 13. ili 14. septembra 1321.

 

Potekavši iz bogate porodice, premda ne aristokratske, Dante nikada nije radio za život, a bavio se politikom, književnošću, filozofijom i kozmologijom.

 

Imao je najmanje troje djece sa suprugom Gemmom Donati, ali njegova muza cijeloga je života bila jedna druga žena, Beatrice, koja se pojavljuje u “Božanstvenoj komediji” kao njegov vodič u raju.

 

Dante je bio aktivan u politici, odsluživši 1300. regularni dvomjesečni mandat jednog od devet izabranih vladara Firence.

 

U to vrijeme italijanski gradovi bili su konstantno na rubu građanskog rata između gvelfa, koji su politički podržavali Papu, i gibelina, koji su bili na strani careva Svetog Rimskog Carstva.

 

Dante je počeo kao gvelf, ali pošto je protjeran u azil uz indirektnu pomoć pape Bonifacija VIII., postao je sve kritičniji spram miješanja Pape u politiku.

 

Suđeno mu je i protjeran je iz Firence nakon što je novi režim preuzeo grad i okomio se na staru vladajuću klasu. Ostao je u azilu sve do smrti.

 

Godine 1302., sudija je naložio da Dante i njegovi saveznici budu spaljeni na lomači ako se pokušaju vratiti. Kazna je poslije promijenjena na odsijecanje glave.

 

U “Božanstvenoj komediji” pjesnik koristi priliku da izravna račune s mnogima od svojih neprijatelja pa je tako u pakao smjestio i Bonifacija VIII.