Kralju Čarlsu II Stjuartu djetinjstvo je oteo građanski rat. Borba i bjekstvo obilježili su njegove tinejdžerske godine kao i pogubljenje njegovog oca, posle čega se bio slomljen. Svoje dvadesete godine proveo je seleći se po evropskim dvorovima, moleći za usluge i novac.

 

Na svoj trideseti rođendan, sve to je ostavio iza sebe i trijumfalno se vratio u London kao kralj. Nacionalni eksperiment sa republikanizmom je na kraju propao i tmurni dani Kromvela bili su pometeni veseljem.

 

Čarls II je bio visok, zgodan, oštrog uma, besprekorno odjeven i šarmantan. Da nije posjedovao tu količinu lukavstva, pitanje je da li bi uspjevao da manevriše i preživi burna vremena u kojima je vladao.

 

IZVOR: WIKIMEDIA COMMONS (JAVNO VLASNIŠTVO)

Nakon smrti Olivera Kromvela, njegov sin Ričard postao je lord zaštitnik. Međutim, Ričardu su nedostajali liderske sposobnosti njegovog oca, pa je brzo podnio ostavku.

 

Odlučeno je da sin Čarlsa I postane kralj. On je trebalo da vlada blisko sarađujući sa parlamentom i vrati se popularnom priznanju.

 

Napravljene su nove regalije (prethodna kruna je bila pretopljena kada je Čarls I pogubljen) i krunisanje je održano 23. aprila 1661. godine.

  

Kraljevo srce zaposjela je udata ljepotica Barbara Vilije koju je Čarls javno prikazivao. Vilije je postala simbol ekscesa i promiskuiteta. I kao da to nije bilo dovoljno, tajni brak njegovog brata sa ženom iz nearistokratskih krugova doprinio je skandalima koji su okruživali krunu.

 

Prve godine njegove vladavine bile su obilježene javnim ispadima, kao i šarmiranjem plemstva i običnih ljudi. U prve dvije godine doživio je i ličnu tragediju, smrt dvije bliske osobe.

 

Uprkos tome što mu je ljubavnica rodila dijete, Čarls je želio da se oženi. Izabrana je Katarina od Bragance, ćerka portugalskog kralja Jovana IV. Njen miraz je zaista bio velikodušan: dva miliona kruna i gradovi Bombaj i Tanger, pride.

 

Brak je bio više prijateljski nego strastven. Par nije govorio isti jezik i smatralo se da Portugalka Katarina nije ni izbliza lijepa koliko kraljeva ljubavnica. Kralj je insistirao na tome da otvoreno nastavi svoju aferu i da prizna i drugo dijete Barbare Vilije.

 

STRATEGIJA KOJU JE KORISTIO za balansiranje između braka i ljubavnica, nije djelovala kod nacije u nepomirljivom spletu vjerskih sukoba. Puritanski protestanti su imali veliki uticaj u Engleskoj, a još više u Škotskoj. Dok je kralj je bio blizak sa mnogim katolicima i njihovim simpatizerima.

 

Favorizovanje jedne strane, pa i samo tolerancija, bilo je potencijalno fatalno. Iako Čarls II nije uspio da ugodi nikome, nekako je uspio da spriječi otvorenu pobunu. Ipak, Čarlsa su stalno frustrirale zaraćene frakcije u parlamentu podjeljene po vjerskim linijama.

 

Pošto Čarls nije imao zakonitu djecu, Engleskom je počeo da se širi strah da će njegov brat rimokatolik Džejms naslijediti presto.

 

Iako je ovo vrijeme moglo da ostane upamćeno kao vrijeme velikog naučnog napretka sa Čarlsovim kraljevskim društvom na čelu, 1660-ih je i ipak dalje dominiralo sujevjerje. Šta bi moglo snažnije da govori o božanskom nezadovoljstvu od kuge i prirodnih katastrofa? Velika londonska kuga došla je samo pet godina od kako je sjeo na presto. Desio se Veliki požar u Londonu, a Englezi su izgubili Drugi anglo-holandski rat 1667. godine. Sve je ukazivalo na to da se vladavini bliži kraj. Međutim, Čarls II je uspio da opstane.

 

Činilo da London iznova izvire iz pepela Velikog požara, a nauka i trgovina su bile u povoju i nada za bolju budućnost. Bijeda nedavne prošlosti je možda bila dovoljna da odvrati nezadovoljne ljude od pobune. Čarls II je tražio mir sa Holanđanima i potpisao ugovor u Bredi. Ubrzo nakon toga stvoren je formalni savez sa Holandijom i Švedskom.

 

Kada je obezbijedio mir, imao je vremena za veze sa dugačkom listom žena, a sa nekima je bio i istovremeno. Grofice, pjevačice i, možda najpoznatija, prodavačica narandži koja je postala glumica, Nel Gvin, smjenjivale su se u kraljevskom krevetu.

 

Čarls II je bio između podrške svom bratu i Parlamenta koji je pokušao da isključi Džejmsa iz nasledstva. Čarls II je pokušao da uda Džejmsovu ćerku za protestantskog princa Vilijama od Oranskog u Holandiji.

 

Paralament je 1681. godine bio spreman da se proglasi nadležnim za kraljevsko naslijeđe, ali ih je kralj raspustio da više ne zasjedaju njegove svoje vladavine. Iako na samoj ivici provalije, Čarls se opet nekako držao, mada su poslenje godine njegove vladavine bile burne.

 

Na samrti je konačno prešao u katoličanstvo i mirno je preminuo 6. februara 1685. godine. Njegov brat Džejms je prošao mnogo lošije. Vladao je samo tri godine prije nego što je pobjegao iz zemlje da bi napravio mjesto za Vilijama Oranskog.