Najslađi kolači iz najstarije poslastičarnice u Ugljeviku
Kolači poslastičarnice “Kalimero”, najstarije u Ugljeviku, imaju moć da vas transportuju kroz vrijeme. U djetinjstvo odvode crvene jabuke u šećeru ili bombone, obojene prirodnom bojom i aromom.
U vremeplov ugljevičkog poslastičarstva staju uspomene na poslastičarnu “Kod Lokmana”, koja je postojala u Starom Ugljeviku, da bi 1984. godine počela sa radom “Kalimero” - prva poslastičarnica u današnjem Ugljeviku, koja je opstala sve do današnjih dana.
Poslastičarnica “Kalimero” počela je sa radom daleke 1984. povratkom porodice Radovanović iz Zemuna u njihov rodni Ugljevik. Vlasnik poslastičarnice Simo Radovanović se prisjeća da je u to vrijeme Ugljevik vrvio od zanatskih radnji i zanatlija u tada jedinom zanatskom centru. Bilo je veoma teško doći do lokala u kojem je započeo zanat, jer je njegovo iznajmljivanje u to vrijeme bilo izuzetno skupo.
Nažalost, danas je to mrtav, napola prazan, zanatski centar u kojem poslastičar Simo i dalje vjeran svom zanatu pravi najslađe kolače u svojoj nevelikoj poslastičarnici. “Vrijeme se promijenilo, izvorni zanati izumiru, primat uzimaju zanati sa visokom tehnologijom i mašinskom proizvodnjom”, kaže poslastičar Simo.
Iako su se , kako kaže stari poslastičar , vremena promijenila inventar u radnji je ostao isti od samog početka, a kolači se rade po tradicionalnoj provjerenoj recepturi . Međutim, poslastičarnica je slabo posjećena, jer u vremenu “brzog življenja” Ugljevičani nemaju više naviku da sjednu i pojedu kolač, nego se kolači iz Simine poslastičarnice uglavnom kupuju i preuzimaju po narudžbi.
Poslastičar Simo s ponosom ističe veliko iskustvo i umijeće u poslastičarstvu koje potkrepljuje dokazom – medaljama osvojenim na raznim takmičenjima. I danas se drži starog, tradicionalnog načina pravljenja proizvoda, kako bi sačuvao prepoznatljivi kvalitet i opravdao povjerenje svojih stalnih mušterija.
Ovaj poslastičar kaže da slabo ko hoće da uči zanat i da ga za ove 32. godine koliko radnja postoji u Ugljeviku, niko nije pitao da se uči poslastičarskom umijeću kod njega.
Za sada tajne poslastičarskog zanata čuvaju samo majstor Simo i breze zasađene ispred poslastičarnice u vrijeme kada je ona počela sa radom.
Ostaje nada, da će ipak neko od mladih naraštaja pokazati interesovanje,volju i želju da naučiti ovu plemenitu vještinu stvaranja slatkih ukusa i na taj način sačuvati od zaborava jedan od najljepših i najslađih starih zanata.
Piše: Snežana Milošević