Ostrva pripadaju grupi vulkanskih ostrva Tristan da Kunja pod jurisdikcijom Ujedinjenog Kraljevstva te su jedno od najizolovanijih mjesta na svijetu.

Ostrva je 1506. otkrio portugalski pomorac Tristao da Kinja (1460-1540) i nazvao ih po sebi.

Dok je naseljeno ostrvo Tristan da Kunja poznato kao najudaljenije naseljeno ostrvo na svijetu sa 238 stanovnika, njegova nenaseljena područja, ostrva Gof i Inkejsibl, ostaju netaknuti.

Ostrvo Gof nalazi se oko 400 km jugoistočno od otoka Tristan da Kunja, dok je Inkejsil 31 km jugozapadno.

Nepristupačno ostrvo

Ostrvo Gof je nenaseljeno, osim osoblja meteorološke stanice (obično šest osoba) koje održava južnoafrički Državni antarktički program od 1956. To je jedno od najudaljenijih mjesta sa stalnom prisutnošću čovjeka. Ostrvo Inkejsibl je ugašeni vulkan površine 14 km². Nikad nije imao stalnog stanovništva. Stanište je veoma rijetkih ptica.

Ostrva su prepoznata kao jedno od najmanje narušenih ekosistema unutar umjerenog pojasa. S dramatičnim liticama i krajolikom lišenim sisara, ostrvom Gof dominiraju različite vrste ptica, uključujući zebu vrste Rowettia goughensis.

Ostrvo Inkejsibl upravo je ono što njegovo ime sugeriše (Nepristupačni otok). Do njega je gotovo nemoguće doći. Teren se sastoji od strmih litica i grubih kamenitih plaža, što čini veoma teškim za naseljavanje ljudi. Na ostrvu se nalazi endemska vrsta Laterallus rogersi, najmanja ptica neletačica na svijetu, kao i osam jedinstvenih biljnih vrsta.

Geološki tumačeno, ostrvo je ugašena vulkanska formacija, čiji se centralni vrh uzdiže 449 m iznad nivoa mora. Njegova nedostupnost odvratila je i najodlučnije istraživače. Godine 1778. Pjer D'Eševeri, kapetan francuskog broda Etoile du Matin, pokušao je pristati, ali nije uspio, što je dovelo do sadašnjeg imena ostrva.

Netaknut ekosistem

Uz ostrvo Inkejsibl kroz istoriju su zabilježeni brojni brodolomi.

Najpoznatiji se dogodio 23. jula 1821. kada se britanski brod Blenden Hal nasukao po maglovitom vremenu.

Otprilike 50 preživjelih izdržalo je surovo okruženje ostrva, hraneći se ribama, morskim pticama, pa čak i pingvinima prije nego što su konačno stigli do ostrva Tristan da Kunja na malom čamcu. Danas je područje gdje se dogodio brodolom poznato kao Blenden Hal.

Godine 2004. ostrva su zvanično proglašena mjestom UNESCO-ove svjetske baštine, naglašavajući napore očuvanja.

Njihova izolacija pomogla je u očuvanju rijetkih vrsta i održavanju ekosistema uglavnom netaknutog ljudskim uticajem.

Iako avanturisti možda sanjaju o posjeti, ta će ostrva vjerovatno ostati zatvorena za javnost kako bi se očuvala njihova krhka bioraznolikost. Na glavnom ostrvu nema piste. Jedini način putovanja do ostrva je šestodnevna plovidba brodom iz Južne Afrike.