Naprotiv, čuvaće ih dugo jer ovi su njegovi mnogo više od svih onih u dresovima Verdera i Šalkea koje je znojem natopio.

O tom čovjeku sam pisao kad se šuškalo o zgradi “na Dizdareviću“ u Bijeljini, kad je “uzeo“ Radnik i uveo ga u Evropu, a sada mogu pisati rasterećen svih malicioznih komentara “lajanja na zvijezde“ pred početak fudbalske smotre u “majčici“ Rusiji. MK je otišao u Rusiju sa svojim “orlovima“ pod neviđenim pritiskom javnosti, omalovažen zbog prihvatanja “Muslinovog mjesta“ kao da je Arbanas a ne čovjek sa srpskim imenom i prezimenom. Otišao je čitajući komentare da o komandovanju jedanaest momaka na terenu ne zna ništa iako je igrao u jednoj od najjačih evropskih liga, na mjestu kojem je fudbalska komanda podrazumijevajuća stvar.

“Krle“ je pomalo bio zbunjen uoči puta koji će možda biti put sa najvećom radosti Srba u posljednjoj fudbalskoj deceniji. Pokazivao je zbunjenost u svojim izjavama, a istovremeno je ljutnju krio smireno kao što je toliko lopti smireno godinama sklanjao ispred najboljih napadača u Bundes ligi. Poslije gola Kolarova gestikulacija lica MK je mnogo kazala, njegov izraz lica u trenutku kad mu u zagrljaj skaču pomoćnici sa klupe poslije gola “momka sa BG splavova“ ispustio je sav pritajeni bijes skupljan od trenutka kad je postao selektor Srbije, zemlje koja toliko dugo čeka fudbalsku radost. “Mamu vam j.b.m“ rekli su mi neki danas da su pročitali na Krletovom licu! Ja nisam vidio takvu misao, iako je i ona prirodna jer šta sve Balkanac danas nosi na svojim plećima, ta misao može biti samo trenutni revolt. MK je tim izrazom lica  poslije jednog od najljepših golova Mundijala – momka koji poslije svakog treninga Rome ostaje sat vremena da radi na svojoj psihofizičkoj spremi sa jednim od trenera Rimljana (reportaža Ace informacije sa Kolarovim u Rimu), rekao nešto drugo.

Poslagao je 11 “srpskih orlova“ protiv Kostarike da na terenu onog velelepnog stadiona izgledaju kao Gavrilovićev “Gvozdeni puk“. Postrojio ih je tako da “Karleuša“ stavlja glavu na nogu Kostarikanca, da Bane Ivanović igra kao da je mu je prva tekma u repki a ne ona kojom ruši rekord Dekija Stankovića, da Mitrović bude “simplon“ iako je mogao udvostručiti svoju cijenu na tržištu Engleske da je iskoristio barem jedan od dva “zicera“ pripremljenih od SMS, momka zbog kojeg je Muslin ostao “vječiti trener ruskih ekipa a ne zapadnih“, jer taj SMS je protiv Kostarike izgledao baš onako kako treba da bude kretanje i igra dječka od stotinu miliona lijepih novčanica.

Bleki kod MK izgleda kao Bleki Bogičević, momak koji je u Njemačkoj ’74 rekao Titu “Ne“, igrao sa Džajićem 70-tih u Zvezdi, a onda otišao u USA da Amere uči toj igri koju su oni izgleda počeli kontati tek u posljedenjoj deceniji sa dolaskom Ibre, Aninog muža, Talijanskog princa i ostalih evropskih zvijezda na zalasku.

Matić je kod MK kao kod Murinja, mačka sa dvije noge koja plete klupko a onda to klupko razvija u najljepše srpske  stare motive na ćilimima. Tadić je kod MK ono što je i u Engleskoj, princ koji će tek da eksplodira, da postane SER da li u na ostrvu ili na Apeninima, zavisi gdje će ga odvesti menadžeri ili njegova želja za potpunim evropskim dokazivanjem.

I svi drugi “orlovi“ su kod MK, izgleda, ozbiljno shvatili spot Dragana Bjelogrlića koji je “Montevideom“ skinuo paučinu sa srpske fudbalske istorije.

Mladen Krstajić je protiv Kostarike položio prijemni, uzeo je indeks, a mnogi tu knjižicu nose i po dvije, tri decenije. Kakav će student biti i hoće li možda već Mundijal 2018 biti njegov diplomski na klupi na kojoj među saradnicima ima gospodina Rastavca, kolegu koji na ispitima zna da šapne, znaće se ubrzo. Švajcarci sa nekoliko Albanaca u svojim redovima su uzeli bod Brazilu i iskomplikovali raspored na tabeli.

MK čeka duel protiv Švajcarske, zemlje u kojoj je autor knjige “Majn Kampf“ na balkonu s pogledom na švajcarska zeleno mrka brda uživao sa gđicom Braun i nije je porobio, iz nekog razloga, kao što je to učinio s većinom evropskih zemalja. MK ima porijeklo sa brdovitog Balkana, odakle su neki momci imali izlete 1960. u Rimu, ’66 u Briselu, ’68 opet Rim, ’79 Beograd, ’91 Bari….

D.G.