Bio je na čelu drugog grada po veličini u Republici Srpskoj od 2005. godine, kada je izabran za načelnika tadašnje opštine Bijeljina. Od tada je za prvog čovjeka Bijeljine biran još tri puta, od čega je 2012. izabran za prvog gradonačelnika u istoriji grada u ravnici između Drine, Save i Majevice.

Mićić je došao na čelo opštine Bijeljina u vrijeme kad su se još uvijek osjećale privredne i društvene posljedice ratnih godina. Pored nagomilanih problema, koji su posljedica konfliktnih vremena, Bijeljina je, zbog svog povoljnog položaja, postala i sredina u kojoj novi život grade hiljade raseljenih i izbjeglih, ali i povratničkih porodica, kao i stanovnika drugih lokalnih zajednica koji su bolji život tražili u Semberiji. Nagli porast broja stanovnika, različitih životnih iskustava, nacionalnosti i tradicija, donio je opasnost nastavka nepovjerenja među zajednicama i pojedincima, ali i dodatne infrastrukturne probleme i potrebe.

Zato su napori lokalne uprave pod Mićićevim rukovodstvom deceniju i po bili usmjereni u dva glavna pravca – izgradnju infrastrukture, uključujući stvaranje povoljnih uslova za privredni razvoj i izgradnju povjerenja između stanovnika Semberije.

Uprkos povremenoj skepsi koja, po pravilu, prati takve zamisli, bijeljinska lokalna uprava je, sopstvenim snagama ili uz podršku viših nivoa vlasti i međunarodnih donatora, uspjela ne samo da riješi mnoge svakodnevne teškoće stanovnika Semberije, nego i da vizionarski promijeni pravac razvoja ovog kraja.

Bijeljina je za svega 15-ak godina od grada čija privreda se u najvećoj mjeri oslanjala na poljoprivredu, izrasla u regionalni privredni, obrazovni, trgovački, turistički, kulturni, medicinski i sportski centar, koji po značaju prevazilazi entitetske i državne granice u regionu.

Od lokalne zajednice koja se borila da izađe na kraj sa svim poslijeratnim problemima, Bijeljina je postala pokretač razvoja cijelog sjeveroistočnog dijela Republike Srpske i BiH. Materijalni dokazi ovih aktivnosti vidljivi su u svim dijelovima urbanog i ruralnog područja Semberije – kanalizacioni sistem i postrojenje za prečišćavanje otpadnih voda, Centar za kulturu i Centar za visoko obrazovanje, regionalna bolnica i mreža ambulanti porodične medicine, stotine kilometara asfaltiranih ulica i puteva u gradskim i seoskim mjesnim zajednicama, putna zaobilaznica oko Bijeljine, pješačko-biciklističke staze, proširena i obnovljena vodovodna mreža, Poslovno-industrijske zone, uređena zona kanala Dašnica kroz Bijeljinu, stambena naselja za boračke i socijalno ugrožene porodice, te novo lice Trga kralja Petra I Karađorđevića i Gradskog parka, regulisan tok rijeke Janje, novo Gradsko groblje, započeta nova Autobuska stanica…

Svih ovih godina izdvajana su i znatna sredstva za podršku privredi i agraru, a Bijeljina je prva lokalna zajednica u Srpskoj koja je osnovala svoj Agrarni fond.

Istovremeno, ogromni napori su ulagani u izgradnju povjerenja i pomirenje među stanovništvom, radi osiguranja društvene stabilnosti, kao bitnog preduslova za privlačenje i zadržavanje kapitala i povećanje zaposlenosti stanovništva. Podrška sportu, kulturi, vjerskim i manjinskim zajednicama, marginalizovanim grupama, uključujući boračku populaciju, romsku nacionalnu zajednicu, omladinske i organizacije osoba sa invaliditetom bili su važan dio izgradnje tolerantne i solidarne zajednice.

Iza Miće Mićića ostaju djela i preobražena Bijeljina. Kao što to često bude, preobražaj bolje primijete gosti nekog grada ili, preko starih slika, buduće generacije.

Sembercima ostaje promišljanje o izgledu njihovog zavičaja na početku 21. vijeka i izgledu Semberije 2020. godine i o čovjeku koji je bio na čelu njihovog Grada u to vrijeme, rukovodeći i koordinišući tim preobražajem.