Tajna arhiva u kojoj se nalaze imena dva miliona masona prvi put je javno objavljena na stranici Ancestry, i otkriva u kolikoj su mjeri masoni bili uključeni u kontroverznu britansku istragu o najvećoj katastrofi onog doba.

Arhiva potvrđuje da ne samo da su sudija koji je nadgledao britansku komisiju o katastrofi i glavni istražilac, nego i oni koji su izbjegli cenzuru - svi bili masoni.

Dok je istraga američkog Senata pokazala da je krivac bio britanski trgovački odbor zbog "labavih regulacija koje su dopustile da na brodu bude tako mali broj spasilačkih brodova", britanska istraga, koju je predvodio Lord Mersej nije optužila odbor.

Međutim Lord Mesej, pravog imena Džon Čarls Bigam, bio je, kako se sad saznaje, mason koji je pristupio londonskoj loži 1881. godine.

Njima je pripadao i predsjednik odbora, Sidni Bakston, koji je postao član iste godine u Limehausu u istočnom Londonu.

Imena još najmanje dvojice od pet članova stručnjaka koji su učestvovali u istrazi, takođe se nalaze u masonskoj arhivi; a to su profesor Džon Harvard Bils, specijalista za mornaričku arhitekturu i Edvard Česton, viši inženjer.

U međuvremenu se saznalo i da su Lord Piri, koji je bio direktor brodogradilišta Harland i Volf u Belfastu, u kojem je izgrađen Titanik, i jedan od direktora kompanije koja je bila na čelu Vajt Stara (kompanije u čijem posjedu je bio Titanik), takođe bili masoni.

Stručnjak za Titanik, Nik Kompton, autor knjige Titanic on Trial, izjavio je slijedeće: "Istraga o Titaniku u Velikoj Britaniji označena je kao "korigovana" jer je iz nje izbačena većina uključenih. Samo troje putnika je ispitano, s tim da su svi pripadali prvoj klasi.

I kapetan Smit je bio isključen i to samo zato što bi većina brodova u ono vrijeme obično projurila kroz led bez većih posljedica.

Jedina osoba na koju su obije istrage navalile pod punom spremom bio je kapetan broda Kalifornija koji se nalazio na udaljenosti od 13 km i čija je posada gledala kad su s Titanika ispalili signalne rakete, a nisi učinili ništa dok nije bilo prekasno."

Kompton tvrdi da su se Britanci više fokusirali na populističke probleme, kao na primjer jesu li na spasilačke brodove primali bogate putnike koji su im nudili mito i zašto se nisu vraćali po ljude koji su plivali oko broda.

Inače, putnički brod koji je potonuo na dno Atlantika u rano jutro 15. aprila 1912. godine, ostao je jedna od najvećih pomorskih katastrofa u kojoj je poginulo više od 1500, a preživjelo 700 ljudi.

Britanskom istragom je rukovodio trgovački odbor koji je dao odobrenje brodu, a za kojeg su mnogi vjerovali da nije ni želio da pronađe krivca, jer je među odgovornima bio on sam kao i Vajt Star. Istraga je zaključila da je kapetan Smit učinio ono što bi i bilo koji drugi sposoban čovjek učinio da je bio na njegovom mjestu, piše Telegraf.

Međutim veza sa masonima baca novo svijetlo na čitavu istragu, ali i ukazuje u kolikoj mjeri su masoni bili uključeni u britansko visoko društvo, kao i to u kolikoj su mjeri možda upravljali njime.