Zahvaljujući opštini Ugljevik i Centru za kulturu u Ugljeviku postignut je dogovor sa Muzejom Semberije da se stara lokomotiva restaurira i prenese na novu lokaciju u centru Ugljevika.

Opština Ugljevik izdvojila je značajna sredstva da bi se izvršila sanacija stare lokomotive i pratećeg vagona, što je podrazumijevalo pjeskarenje i rekonstrukciju nedostajućih dijelova kako bi se lokomotiva dovela u prvobitno stanje.

Čuveni “ćiro” godinama je saobraćao na relaciji Mezgraja – Ugljevik – Bijeljina, prevozeći putnike i ugalj. Posljednja vožnja obavljena je 26. maja 1979. godine, kada je pruga ukinuta kao nerentabilna.

Parna lokomotiva, za koju su Ugljevičani posebno vezani, dostupna je posjetiocima kao izuzetno kulturno dobro od posebnog značaja za podmajevički kraj.

Zanimljiv je podatak da je od pet lokomotiva “osamdeset trojki” u voznom stanju lokomotiva “83 -173” koja saobraća na “Šarganskoj osmoci” na Mokroj Gori, dok ova ugljevička lokomotiva, sa fabričkim brojem “83 – 175” danas služi kao turistička atrakcija u Ugljeviku.

Dva vagona, koja je prije više od osamdeset godina vukla ugljevička lokomotiva, trenutno se koriste na “Šarganskoj osmici”.

Austrougarska vlast je 1916. godine prugom dugom 44 kilometra povezala Ugljevički bazen uglja sa Račom na Savi. Kolosijek pruge je bio širok 60 centimetara, da bi za vrijeme Kraljevine Jugoslavije, 1921. godine, kolosijek bio proširen na 76 centimetara. Lokomotive, nabavljene u češkoj “Škodi”, kao pogonsko gorivo koristile su ugalj, razvijajući brzinu do 40 kilometara na čas.