Uoči ovog velikog pravoslavnog praznika u crkvenim portama, na seoskim raskrsnicama i sokacima pale se lile. Petrovdanske lile u naše doba simbolično podsjećaju na vremena teških stradanja hrišćana kada su ih njihovi protivnici, pored ostalog, vezivali za drvene stubove, posipali ih katranom i smolom, a potom su ih palili. Hrišćani su tada gorjeli kao buktinje.

Lile nas, kažu stariji, podsjećaju na ta stradanja, ali i na vrijeme kada su se hrišćani krili po pećinama i katakombama obavljajući svoje obrede. U prolazima do mjesta gdje su služili liturgije paljene su buktinje, koje su gorjele i osvjetljavale put. Tako gore i sadašnje lile koje je Pravoslavna crkva prihvatila kao spomen stradanjima prvih hrišćana na lomačama. Lile se prave od sasušene trešnjeve kore, koja se stavlja u rascjepljen drveni štap, a pale se uoči Petrovdana.

Lilanje se obavlja uz obredne pjesme, najčešće posvećene stočarima. Trčeći, sa zapaljenim lilama, djeca obično pjevaju:
,,Rikalo, bukalo,
siraca, zaraca, majko...’’

U narodu se vjeruje da lile imaju zaštitničku moć, da svojim plamenom spaljuju sve bolesti, posebno stočne, te da pomažu da u vajatima, mlječarima i kućama bude dosta mlijeka, sira i kajmaka.

U podmajevičkom kraju nakon lilanja mnogi štapove na kojima je gorjela lila ubadaju u povrtnjake, jer se vjeruje da oni štite povrće od nevremena i biljnih bolesti.