Ovaj običaj potiče iz 19. vijeka i u svakoj kulturi postoji različito objašnjenje.

Jedno od najčešćih objašnjenja je da ovaj običaj potiče iz vremena Kelta, koji su vjerovali da bogovi žive u stablima drveća. Najvjerovatnije su tako pokušavali da dobiju zaštitu od natprirodnih bića i oraspolože se. Po drugim autorima, željeli su da se zahvale za dobro raspoloženje koje ih prati.

Kod hrišćana se ovaj fenomen povezuje sa Hristovim raspećem, odnosno drvo o koje kucaju povezuju sa drvetom na kom je on bio razapet. Prema većini teorija “kucanje o drvo” je povezano sa natprirodnim bićima, ali u različitom kontinentima. Istoričari međutim, smatraju da je ovaj običaj povezan sa novijim vremenom.