Ovaj najmoćniji vladar srednjovjekovne Bosne je 1382. godine svojim titulama dodao i titulu kralja Dalmacije, Hrvatske i Primorja.

Kada je 1377. godine krunisan za kralja Srbije, Tvrtko je sebi dodao ime Stefan, dinastičko ime svih Nemanjića i titulu kralja Srba, Bosne, Primorja i humske zemlje.

U bici kod Bileće 1388. godine kralj Tvrtko potukao je Turke, a njegova vojska pod komandom vojvode Vlatka Vukovića učestvovala je sa ostalim srpskim velmožama 1389. u Kosovskoj bici protiv Turaka.

Tvrtko je rodbinski bio vezan sa Nemanjićima kao unuk Jelisavete, kćerke srpskog kralja Stefana Dragutina.

Na grbu tog bosanskog i srpskog velmože nalaze se dva polja podijeljena kosom linijom, sa po tri ljiljana u svakom polju u obliku trougla i u pravoj liniji. LJiljan je u srednjovjekovnoj evropskoj heraldici simbol Presvete Bogorodice.

Kao gospodar jednog dijela nekadašnjih nemanjićkih posjeda, Tvrtko je smatrao sebe jedinim legitimnim nastavljačem njihove državne tradicije.

U prilog Tvrtkovom identitetu ide i zapis iz jedne povelje. Tvrtko piše da zemlja njegovih predaka Nemanjića nema svoga pastira i da odlazi u srpsku zemlju, želeći da obnovi prijesto svojih roditelja.

Među Srbima je uvriježeno mišljenje da je Tvrtko bio veliki pravoslavac. Prema Srpskoj pravoslavnoj crkvi krsna slava kralja Stefana Tvrtka Prvog Kotromanića – Sveti arhiđakon Stefan.

Nakon prvih višestranačkih izbora u BiH 1990. godine, komisija tadašnje muslimansko-hrvatske koalicije u Narodnoj skupštini BiH odlučila je da neki od ovih heraldičkih simbola iz Tvrtkovog doba, koji imaju hrišćanske, pa i srpske korijene, budu predloženi za grb BiH.

Međutim, tokom rada oni nisu konsultovali srpsku stranu i išli su metodom svršenog čina, pa su srpski predstavnici odbili da verifikuju nametnute simbole.

Tokom rata, muslimanska vlada u Sarajevu koristila je ove oznake, čime je potpuno uništila svaku mogućnost za njihovo uvrštavanje među legalne simbole BiH.