Enigmatični broj nula specifičan je po mnogo čemu, a pre svega po bezgraničnom broju filozofskih i matematičkih vrednosti, piše Newsweek.

Ali, kada je čovečanstvo prvi put iskoristilo nulu i zašto? Mnogi istraživači su vekovima verovali da je nula izum arapskih matematičara, a neki su čak predlagali da je prvi put upotrebljena u Evropi. Bilo je i naučnika koji su poreklo nule pronašli u Mesopotamiji ili čak u civilizaciji Maja koji su oznaku za nulu oko 350. godine nove ere prvi put iskoristili u kalendaru.

Ipak, ovi rani sistemi služili su se nulom kao oznakom, a ne kao brojem sa sopstvenom vrednošću i svojstvima.

Francuski arheolog Žorž Kede objavio je 1931. godine tekst pod naslovom „O poreklu arapskih brojeva“, gde je jednom za svagda dokazao da je nula istočnjački izum. Kede je svoju studiju zasnovao na kamenoj ploči K-127 otkrivenoj u Kambodži.

Broj nula, zabeležen na ovoj ploči, najstarija je otkrivena nula do sada i potiče iz vremena oko 683. godine nove ere –  dakle, oko dva veka pre prve arapske države.

Otkriće je potkrepilo teorije da je hindu matematičar Bramagupta taj koji je prvi uveo nulu u matematičke operacije.

Bramagupta  je ispod brojava upisivao tačke kako bi označio nulu. Te tačke, nazvane su sunija (prazno) i ka (mesto). Veliki matematičar postavio je osnovne zakone za dobijanje nule sabiranjem i oduzimanjem, kao i pravila za druge matematičke operacije u kojima je nula neophodna.

Sa nastankom nule, omogućena je algebarska definicija negativnih brojeva i razvoj matematičkog numeričkog sistema. Bez te nule, čovečanstvo bi verovatno i dalje bilo zaglavljeno u Srednjem veku.