Bijeljinsko arhijerejsko namjesništvo čini 27 crkvenih opština i 31 parohija. Jedna od najstarijih bijeljinskih bogomolja je Hram Svetog velikomučenika Georgija koji je više od 130 godina bio jedini pravoslavni hram u gradu, a istovremeno je i jedna od najstarijih bijeljinskih građevina. 

Starješina ove svetinje, protojerej stavrofor Ljubo Bogdanović, ističe da osim duhovnog, ovaj hram ima veliki kulturno-istorijski značaj.

- Nesumnjivo je da je pravoslavni srpski narod u Bijeljini i Semberiji, i prije nego što su ove krajeve osvojili Turci,  imao svoje bogomolje. Prvi istorijski spisi potiču iz prve polovine 18. vijeka, kada je u jednom izvještaju Beogradske mitropolije iz 1735. godine, navedeno da u Bijeljini postoji 70 pravoslavnih domova i jedna crkvica. U prepisu ljetopisa, koji su dvadesetih, tridesetih godina prošlog vijeka, pisali bijeljinski sveštenici Pavle Katanić i Drago Urošević navodi se da početkom 19. vijeka nije bilo crkve pa pretpostavljamo da je crkva prethodno izgrađena srušena. Narod se okupljao oko kelije sveštenika Ivana Babića u Galcu koji je ubrzo usled turskog zuluma pobjegao u Srbiju – priča sveštenik Bogdanović za portal InfoBijeljina.

Crkvena zajednica, uključujući i vjerske objekte stradala je kroz istoriju. Opstala je zahvaljujući blagočestivom i vjerujućem narodu. Sadašnji hram „Svetog velikomučenika Georgija“ nalazi se na mjestu na kojem je nekada bila podignuta crkva brvnara o čemu svjedoči ostatak časne trpeze i koja je služila do izgradnje hrama koji i danas postoji.

- Proto Petar Opalić sa braćom daruje crkvi kuću svog oca i pretvorena je u hram koji je osvećen na Veliku Gospojinu 1844. godine, ali on je već sutradan poharan i razrušen. Nakon što su se viđeniji Srbi požalili veziru bosanskom u Travniku i on je naredio Turcima da izgrade novi hram. Godine 1866. Šerif Topal paša je dao dozvolu za izgradnju hramu i po nekim svjedočanstvima ona je završena 1869. godine i osvećena 1871 godine. To je hram koji postoji i danas – kaže protojerej Bogdanović. 

U brojnim dokumentima navodi se da je ikonostas i ikone u hramu radio akademski slikar Milenko Atanacković sa učenicima, a iako to nije decidno potvrđeno, vjeruje se da je ikonu Svete Trojice radio Uroš Predić. Kompletnu crkvu nakon Drugog svjetskog rata ikonopisao i oslikao je slovački migrant Karlo Macek. 

U objektu u porti, čija se izgradnja privodi kraju, planirana je biblioteka sa čitaonicom i sala za predavanja.  Četiri parohije pripadaju hramu Svetog velikomučenika Georgija sa oko 8.000 do 9.000  aktivnih parohijana koji redovno dolaze u crkvu, slave slavu, obavljaju krštenja i vjenčanja i time pokazuju pripadnost Srpskoj pravoslavnoj crkvi.