Stručnjaci do sada nisu bili sigurni može li drevna DNK opstati duže od milion godina. Kada neki organizam umre, njegovi se hromozomi raspadnu na dijelove koji s vremenom postaju sve kraći.

 

Lanci DNK nakon nekog vremena postanu toliko mali da čak ako se i izvuku iz uzorka, u sebi ne sadrže korisne informacije, objavio je "Nejčer", a prenosi Sputnik.

 

Genetičar Ludovik Orlando iz Centra za antropobiologiju i genetiku u Tuluzu, u Francuskoj, i njegove kolege uspjeli su da izvuku informacije iz kosti konja stare između 560.000 i 780.000 godina, nakon čega su se zapitali može li se to isto uraditi i sa još starijim uzorkom.

 

Posebno su bili optimistični kada je riječ o uzorku koji je sačuvan u permafrostu jer konstantno niske temperature vječnog leda usporavaju fragmentaciju DNK.

 

Lav Dalen, genetičar iz Švedskog prirodnjačkog muzeja (SMNH) u Stokholmu, bavi se sekvenciranjem starih ostataka mamuta od 2007. godine, a nedavno je uspio da ostvariti san kolega iz Francuske.

 

Njegov tim je sekvencirao uzorke, jedan vunenog mamuta (mammuthus primigenius) i dva stepskog mamuta (mammuthus trogontherii), koje je 1970-ih iskopao ruski paleontolog Andrej Šer.

 

Dalen se nadao da bi DNK iz uzoraka mogao dati neke odgovore na pitanja o evoluciji vunenih mamuta, ali je bio vrlo sumnjičav zbog kvaliteta uzoraka.

 

"Nije sve što se nalazi u vječnom ledu očuvano. Velika većina uzoraka ima bezvezni DNK", kazao je.

 

Međutim, zahvaljujući napretku u tehnologiji sekvenciranja i bioinformatike, njegov tim je naposletku uspio da izvuče 49 miliona baznih parova nuklearne DNK iz najstarijeg uzorka, pronađenog u blizini sela Krestovka, i 884 miliona baznih parova iz drugog zuba koji pripada uzorku nazvanom Adića.

 

DNK analiza je pokazala da je uzorak iz Krestovke star 1,65 miliona godina, a uzorak Adiće oko 1,3 miliona.

 

Ova dva najstarija zuba su izgleda pripadali stepskim mamutima, evropskoj vrsti za koju se smatra da je prethodila vunenim i kolumbijskim mamutima, prenio je portal "Indeks".