Pismom namjere, Serdarov traži koncesije, na eksploataciju uglja na ležištima Delići, Peljave – Tobut, i predlaže osnivanje posebne kompanije "Comsar Republika Srpska" (CERS) koja bi vodila taj projekat. Prijedlog koji je prihvaćen, a firma kasnije osnovana podrazumijevao je da u zajedničkoj firmi Serdarova firma ima 90 posto vlasništva, a Vlada Republike Srpske, odnosno RiTE Ugljevik 10 posto. Tada, Serdarova firma uplatila je 10,5 miliona KM osnivačkog kapitala, a RiTE Ugljevik u novu firmu unio je zemljište za gradnju novih blokova, vrijedno milion KM te 100.000 KM u novcu.

To pismo namjere prihvatila je Vlada Aleksandra Džombića (SNSD) i to u roku od devet dana, a zajednička firma osnovana je četiri mjeseca poslije toga.

Kasnije, odnosno 2013. godine Serdarov "Comsar Energy Group" ulaže u zajedničku firmu dodatnih 53 miliona KM i time vlasnički udio države, tačnije RiTE Ugljevik u zajedničkoj firmi smanjuje na svega 1,8 posto, ali ta firma trebala je da zadrži deset posto učešća u dobiti.

CERS je 2011. godine ekspresno dobio koncesiju za istraživanje ležišta uglja i to za ležište Baljak te ležište Delići – Peljave – Tobut. Uz to, za aktuelna dešavanja jako bitno, CERS traži od Vlade i eksploataciju Ugljevik – istok, što je kasnije pokrenulo nekoliko štrajkova i protesta Sindikata RiTE koji je to ležište smatralo svojim. Još tada, gotovo svi su govorili da bez tog ležišta Ugljevik ne može raditi, što se na kraju ispostavilo kao tačno.  Problem je bio i što je RiTE godinama ranije pa i decenijama ulagao u istraživanje tog područja jer je ležište Bogutovo Selo koje je RiTE tada koristila bilo skoro iscrpljeno, međutim Vlada nikada tu koncesiju nije dodijelilo RiTE Ugljevik koje je to ležište smatralo svojim.

Skoro dvije i po godine poslije, Ministarstvo industrije, energetike i rudarstva na čijem čelu je tada bio Željko Kovačević (SNSD) raspisuje javni poziv za dodjelu te  koncesije. Poziv je bio otvoren 45 dana, a obimnu dokumentaciju koja je podrazumijevala studiju ekonomske opravdanosti itd.. imao je samo CERS koji je u decembru 2013. godine i dobio tu koncesiju na period od 30 godina. Da bi se smirili radnici, Vlada ležište dijeli na dva dijela i to u omjeru 70:30 posto, manji dio naziva Ugljevik istok I i dodjeljuje ga RiTE Ugljevik, dok veći dio ležišta Ugljevik istok II dodjeljuje gore pomenutoj kompaniji CERS. Prema dokumentaciji u ležištu Ugljevik istok II nalazi se najmanje 50 miliona tona uglja. Ni to nije zadovoljilo radnike koji su tvrdili da kop Ugljevik istok I ima 21 milion tona uglja, što nije dovoljno za dugoročan rad termoelektrane. Na kraju tvrdnje radnika da će ostati bez uglja ispostavile su se kao tačne, jer Ugljevik danas više ne radi nego što radi, upravo zbog nedostatka uglja.

Rok za izgradnju dva termoenergetska bloka bio je 2016. godina, međutim od toga nije bilo ništa. Nakon toga, na zahtjev CERS-a u februaru 2016. godine potpisan je aneks ugovora i produžen rok za izgradnju ovih objekata. Već te 2016. godine počinju problemi, i sve evidentnije je bilo da od tog projekta vjerovatno neće biti ništa. Međutim, 2020. godine Vlada Republike Srpske firmi CERS dozvoljava povećanje snagu planirane teromelektrane na 700 MW, odnosno dva objekta po 350 MW. Već tada se spekuliše da Vlada, Elektroprivreda i TE Ugljevik traže način da od CERS "kupe" koncesiju i cijeli posao. Da podsjetimo, u tom trenutku Vlada Republike Srpske ima svega 1,8 posto vlasništva u preduzeću CERS. Poslije 2020. godine Vlada Republike Srpske, dakle poslije višegodišnjeg kašnjenja ponovo izlazi u susret CERS, ali ovaj put produžuje period važenja koncesije, i u januaru 2021. godine tu koncesiju dodjeljuje na 44 godine.

U cijelom ovom periodu, posebno nakon 2018. godine u Republici Srpskoj sve glasnije se priča o otkupu koncesija, a i cijelog posla od kompanije CERS. Nekada 2020. godine ruski konzorcijum ZIO koji predstavlja asocijaciju ruskih kompanija sa kojima je tada dogovoran remont postojećih termoelektrana u Ugljeviku i Gacku ponudio je da otkupi tu koncesiju ali su na bazi procjene za cijeli posao ponudili 30 miliona KM. Međutim, Serdarov je prije toga naručio procjenu vrijednosti u kojoj se navodi da sve vrijedi 180 miliona KM.

Za koliko je Vlada Republike Srpske na kraju kupila koncesiju i uopšte preduzeće CERS za sada nije poznato. Takođe, nije poznato ni ko je to sve kupio, da li direktno Vlada Republike Srpske ili neko od javnih preduzeća o čemu se spekuliše. Navodno, cijeli posao biće završen preko kompanije Gas Res, ali za koliko novca još uvijek nije poznato. Zanimljivo je i da je predsjednik Nadzornog odbora Gas Res Duško Perović, koji je takođe i u upravljačkim strukturama Serdarovih kompanija.

Nevezano za poslove koncesije i termoelektrana kompanija u vlasništvu Serdarova izgradila je i hotel u Rudom koji je na kraju otkupila Elektroprivreda Republike Srpske za 2,2 miliona KM. Osim toga kompanija Comsar Energy Hidro imala je koncesiju za izgradnji HE Mrsovo, koju je takođe otkupila Elektroprivreda Republike Srpske.