Nekoliko srpskih i ruskih turista i umjetnika, u vrijeme proslave 869 godina od osnivanja glavnog grada Ruske Federacije, pokazalo je u veličanstvenoj Moskvi kako je malo potrebno za spajanje dvije slovenske duše, bez zvaničnih protokola i crvenog tepiha. 

U organizaciji Udruženja srpsko-ruske zajednice "Zavet" iz Bijeljine, baš u vrijeme proslave 869 godina od osnivanja ruskog glavnog grada, put Moskve krenula je mala grupa turista iz Republike Srpske. 

Ushićenje ove šarolike grupe grandioznim zdanjima, znamenitostima i gradskom vrevom u vrijeme specijalne proslave grada, čiji je čuvar i naš Sveti Đorđe, ispostavilo se - ništa je u odnosu na momenat kada su se spojile srpska i ruska duša. 

Spontanim okupljanjem u Institutu kulturnog i prirodnog nasljeđa D. Lihačeva u Moskvi, kako se ispostavilo, umjetničkih duša željnih očuvanja tradicije i slovenskih bratskih veza, nastao je pravi vatromet emocija i umjetničke harmonije, a zasvirale su i srpske i ruske gusle. 

U društvu su se našla dvojica guslara - Miloš Marjanović i Dmitrij Paramonov. Kao što je to obično između Rusa i Srba, počev od samih riječi, sve je isto, a opet drugačije - pa je tako bilo i sa instrumentima ova dva umjetnika. 

Srpske gusle imaju samo jednu strunu, a ruske su najsličnije položenoj minijaturnoj harfi. Iznenađenje i oduševljenje bilo je obostrano - zagledanje instrumenata, isprobavanje i, na kraju, muzika za dušu. 

Ruski istaknuti umjetnik, guslar Paramonov, izuzetan poznavalac tradicionalne muzike, kao i nekoliko njegovih kolega u društvu, koji prikupljaju stare ruske pjesme koje po udaljenim selima širom Rusije pjevaju još samo stare babuške, brzo su savladali "Višnjićevu rabotu". 

Preplitali su se zvuci gusala, izvornih pjesama - žene iz srpske grupe počele bi Katjušu, a ruski umjetnik Pavel, na veliko iznenađenje i oduševljenje gostiju, zapjevao bi "Viju vuci po Vučijoj Luci"... Pjesmu i veselje pojačavale su zdravice - Na zdravlje!, Za zdarovije! 

Ruskom guslaru dopalo se i opažanje srpskog kolege, koji je konstatovao da je Republika Srpska mala zemlja i zato na guslama ima jedna struna, ali koja se čuje do velike Rusije, čije gusle imaju mnogo struna. 

Miloš Marjanović, samouki guslar, sa oduševljenjem prepričava kako su ga mladi ruski umjetnici posmatrali dok je guslao i veoma brzo savladali tehniku. 

"Nevjerovatno je kojom brzinom su shvatili. Nije ni čudo, jer to su školovani ljudi. Zato mi je supruga odmah prebacila - Koliko godina ti sviraš, a oni to za čas savladaše", kaže Marjanović, brko u tradicionalnoj nošnji sa guslama, koji je odmah pobrao simpatije ruskih umjetnika. 

"To je bila erupcija emocija", priča o druženju sekretar udruženja "Zavet" Slobodan Trifković, koji je bio vodič ovoj maloj srpskoj grupi u Moskvi, napominjući da je najveće oduševljenje kod Rusa izazvalo kada su se tri člana grupe presvukla u srpske narodne nošnje. 

Trifković ističe značaj ovakvih druženja i promovisanja srpske tradicije, te poziva ansamble iz cijele Republike Srpske da se, u saradnji sa bijeljinskim udruženjem "Zavet" i ruskim ansamblima sa ovog moskovskog instituta, uključe u aktivnosti i nastupe u Moskvi i gradovima Srpske. 

Srpsko-rusko veče završilo je sviranjem na srpskim i ruskim guslama u ritmu koji je podsjećao na jednu rusku igru i na srpsko kolo. 

Na taj način ostade u sjeni obilazak grandiozne Moskve i njenih znamenitosti, ali na to ima odgovor Sveti Nikolaj Velimirović u pismu jednoj gospođi o kulturi i čovjeku, kada kaže: "Šta mislite šta bi trebalo da bude glavni zadatak slovenskih naroda - da zidaju kulturu ili da vaspitavaju karaktere?", napominjući joj prethodno da su i neljudi kroz istoriju gradili kulture, i da se po kulturi ne može cijeniti vrijednost čovjeka ili naroda.