U kalendaru koji danas koristi najveći dio svijeta, pet mjeseci nosi naziv po bogovima rimskog Panteona - Janus, Februs, Mars, Maja, Junona. Za dva su imena, u svoju čast, stvorili carevi - jul (Gaj Julije Cezar) i avgust (Gaj Oktavijan Avgust).

Aprilu ime dolazi od glagola (latinski "aperire", što znači raskrivati), a četiri mjeseca imaju numeričke nazive - septembar, oktobar, novembar i decembar, prenosi Istorijski zabavnik.

Upravo tu se potkrala greška jer su ta "brojčana imena" neodgovarajuća - deveti mjesec se naziva sedmim (septembar), deseti osmim (oktobar), jedanaesti devetim (novembar), a dvanaesti desetim (decembar).

Kako je došlo do zabune

Prvi rimski kalendar u vrijeme Nume Pompilija je imao samo deset mjeseci. Tako je i bilo predviđeno da septembar bude sedmi, oktobar osmi i tako dalje.

Problem je nastao već poslije Nume kada su uvedena još dva mjeseca i to na početak godine koja je do tog trenutka počinjala u martu. Prije ovog mjeseca tada su "umetnuti" januar i februar.

Niko se nije sjetio da se mjesecima koji su imena nosili po svojim rednim brojevima, imena usklade s njihovim novim mjestom u godini. Tako je sedmi mjesec postao deveti, osmi deseti, deveti jedanaesti, a deseti dvanaesti.

I tako zapravo najveći dio svijeta i danas uči nazive mjeseca "sa greškom".