Sveti Nektarije rođen je 1. oktobra 1846. godine u Trakiji. Bio pravoslavni teolog i svetitelj, po rođenju dobio je ime Anastasije Kefalas.

Nakon završene osnovne škole, preselio se u Carigrad, a 1866. godine prešao je u grad Hios, gdje je radio kao učitelj. Posle deset godina službe, zamomonašio se i uzeo ime Lazar.

Godine 1877. primio je monaški postrig pod imenom Nektarije, i jerođakonski čin. Nekoliko godina je živio u Atini, gdje je 1885. godine diplomirao na Bogoslovskom fakultetu. Iste godine, primio je i čin arhimandrita, i postao sekretar Aleksandrijske patrijaršije. 1889. godine, izabran je za mitropolita Pentapolskog.

Nektarije je 1892. godine primio službu propovjednika u Grčkoj, a u periodu 1894-1908. vodio jeteološku školu u Atini. Nakon odlaska u penziju, živio je u Trojičkom manastiru u Egini, po kojoj se i naziva Eginski.

Preminuo je u Atini, 8. novembra 1920. godine, od raka prostate. Kanonizovan je 1961. godine od strane Carigradske patrijaršije.

Mošti ovog svetitelja nalaze se u manastiru Tumane kod Golupca. Prema vjerovanju nad njegovim moštima dešavala su se razna čuda iscjeljenja.

Moleći se Svetom Nektariju mnogi vjernici uspjeli su da nađu spas od raka, paralize, Parkinsonove bolesti, izliječili su se i ljudi koji su imali probleme sa bubrezima, očima, mozgom. Čak su zabilježena i pojedina čuda da je spasao ljude u raznim nesrećama – saobraćaju, brodolomima, pa i napadima ajkula i zmijskim ujedima.

Poznato je i sveto ulje Nektarija Eginskog, koje se može naći u Ruskoj crkvi na Kalemegdanu, kao i u manastiru Rakovica.

Čuda je činio, kako kažu, i za života, ali ona su posebno postala vidljiva nakon njegovog upokojenja.

Naime, vjeruje se da je dovoljno da na bolno mjesto utrljate malo ulja i izgovarate molitvu ovom svecu, uz puno ljubavi i poštovanja.