Otac mu je bio carski namjesnik Galije i Španije, ali neznabožac, a majka hrišćanka.

 

Prema predanju dok je još bio u kolijevci, na njega se spustio roj pčela. I još kao dijete pružao je ruku i govorio proročki: “Cjeljujte, jer ću i ja biti episkop”.

 

Po smrti oca car ga postavi za namjesnika Ligurijske oblasti, u kojoj je Mediolan bio glavni grad. Kada je preminuo episkop tog grada, došlo je do velike rasprave među pravoslavnim i jereticima arijevcima oko izbora novog episkopa. Amvrosije je prema dužnosti ušao u crkvu da održava red. U tom trenutku neko dijete je uzviknulo: “Amvrosije – episkop!”

 

Djetetov uzvik je narod shvatio kao glas Božji i, nasuprot volji Amvrosijevoj, izabraše jednoglasno njega za episkopa. Amvrosije se krsti i kroz nedelju dana prođe sve prethodne činove i postao episkop. Kao episkop, Amvrosije je utvrdio pravoslavnu vjeru, potisnuo jeretike, ukrasio crkve, proširio vjeru među neznabošcima, napisao mnoge poučne knjige i služio primjerom pravog hrišćanina.

 

Izobličio je caricu Justinu kao jeretkinju, Maksima tiranina i ubicu prokleo, caru Teodosiju zabranio pristup u hram sve dok nije pokajao svoj greh. Preminuo je mirno na Vaskrs 397. godine.