Naziv "enokijanski" potiče od Biblijskog imena Enoh, koji je bio Metuzalemov otac i koji je "uzet na nebo" a da nije umro. Navodno su ovaj misteriozni način komunikacije ljudima na korišćenje predali sami anđeli.

 

U privatnim dnevničkim zapisima matematičara, astronoma i astrologa Džona Dija (koji se kasnije okrenuo magiji) i njegovog kolege Edvarda Kelija, nastalim u Engleskoj 16. vijeka, može se naći čudan alfabet sa još neobičnijim riječima. 

 

Enokijanski alfabet nije povezan ni sa jednim prethodim i posjeduje sopstvenu sintaksu i gramatiku i s vremenom je postao klasična magijska metoda. Sintaksa i gramatika su slične engleskom jeziku, a slova su simboli od kojih neki nalikuju poznatim alfabetima, dok drugi liče na vilinske ili na rune, pri čemu svako slovo odgovara planeti, elementu i tarotu i ima numeričku vrednost.

 

U to vrijeme se mislilo da onaj ko govori anđeoskim jezikom može i direktno da komunicira sa njima. Di je u dnevniku zapisao da je Bog "poslao anđele direktno do njega" kako bi komunicirao sa njima. Posle nekoliko godina od te zabilješke, udružio se sa vidovnjakom Kelijem kada su u potpunosti "primili" anđeoski jezik.

 

Tokom godina taj jezik je postao sredstvo za vršenje magijskih rituala, mada je njegova vjerodostojnost pod znakom pitanja. Džon Di je čak izvodio rituale-eksperimente i pred kraljicom Elizabetom. Di i Keli su tvrdili da je to prvi jezik kojim je govorio Bog-Hrist, tj. onaj kojim su govorili Adam i Eva. Svojim performansima Di je čak i došao do pozicije kraljičinog savjetnika.

Deo Dijevih zapisa je tokom vremena izgubljen, pa se sumnja u autentičnost preostalih. Neki ljudi koji se bave magijom smatraju da je ovaj jezik zaista najstariji na svijetu i da su plod inteligencije koja ne živi na Zemlji.