U tekstu "Putnikova škola ratne vještine", objavljenom u "Politici" 23. februara, novinar Dimitrije Bukvić predstavio je najnoviji knjigu istoričara dr Aleksandra Životića, profesora Filozofskog fakulteta u Beogradu "Putnikova škola ratne vještine – Glavni đeneralštab vojske Kraljevine Srbije (1903-1914)". O Radomiru Putniku i njegovom vojevanju srpski narod dosta zna, ali vjerujem da je mnogo manje onih koji znaju da su ovom velikom vojskovođi počast odali i stanovnici Kanade. Oni su, neposredno posle Prvog svjetskog rata, 1918. godine, jednu svoju planinu nazvali "Putnik". Visoka je 2940 metara i nalazi se između provincija Alberta i Britanske Kolumbije. Dio je lanca Stjenovitih planina u planinskom masivu Kananaskis.

Skoro sto godina kasnije, oktobra 2012, godine Ravnogorski pokret iz Kalgarija, najvećeg grada Alberte i grupa ljudi iz Edmontona, glavnog grada te provincije, u podnožju planine postavili su spomen-ploču sa natpisom na engleskom jeziku: „Planina Putnik nazvana je u znak vječnog sjećanja na muškarce i žene iz savezničkih oružanih snaga u Srbiji i njihovog vođu, vojvodu Radomira Putnika (1847—1917). Srbija je izgubila četvrtinu svog stanovništva, kako pripadnika vojske, tako i civila za vrijeme Prvog svjetskog rata (1914–1918). Ova žrtva bila je dio kanadskih i savezničkih borbi u Evropi protiv tri carevine, u cilju zaštite ljudskih prava i slobode čovječanstva".

Radomir Putnik završio je 1866. godine Vojnu akademiju u Beogradu, kao osmi u klasi. Borio se u srpsko-turskim ratovima 1876–1878. kao major, komandant Rudničke brigade. Od 1886. do 1889. godine bio je načelnik Obavještajnog, a zatim Operativnog odjeljenja Glavnog generalštaba. Od 1890. obavljao je dužnost pomoćnika načelnika Glavnog generalštaba. Penzionisan je 1896. godine. Posle Majskog prevrata, reaktiviran je i postavljen za načelnika Glavnog generalštaba. Na ovom položaju je ostao do 1912. godine.

U Prvom svjetskom ratu bio je načelnik štaba Vrhovne komande, sve do pogoršanja bolesti 1916. kada ga je na tom mjestu naslijedio general Petar Bojović. Putnik je komandovao srpskom vojskom za vrijeme sve četiri neprijateljske ofanzive na Srbiju. Tokom bitke na Ceru, uz pomoć komandanta Druge armije Stepe Stepanovića, nanio je austrougarskoj vojsci veliki poraz. Njegova odluka da napusti Beograd i skrati front za vrijeme Kolubarske bitke bila je presudna, jer je srpska vojska dobila vrijeme da se oporavi i odmori.

Uprkos teškoj bolesti, uspio je da organizuje povlačenje srpske vojske preko albanskih i crnogorskih planina do Skadra na albanskom primorju. Početkom januara 1916. prebačen je na Krf, gdje se liječio do septembra iste godine. Sa Krfa je otišao u Nicu da nastavi liječenje, ali je tu preminuo 1917. godine. Njegovi posmrtni ostaci prenijeti su 6. decembra 1926. godine u Kraljevinu SHS, a uz sve državne i vojne počasti sahranjen je 7. decembra na Novom groblju u Beogradu. Svrstan je je u red najvećih vojskovođa Prvog svjetskog rata i srpske ratne istorije.