Fotografisati prirodu u vrijeme potpune tehnološke revolucije, kada se kao primarni motiv nameću arhitektonski i urbani krajolici, nekome će se učiniti prevaziđenim i jalovim poslom.

Međutim, tek kada se zagledamo u scene koje Čabrilov foto-objektiv bilježi, shvatimo da je njegov rad vraćanje iskonskom, onom od čega je sve počelo.

NJegovi pejzaži ostavljaju bez daha, prvenstveno iskrenošću trenutka i atmosferom koja se kreće od hladnih i uznemirujućih do svijetlih i bezbrižnih tonova. Iako je na nekim fotografijama prisutna intervencija u smislu uvođenja lika u prostor, većina radova je nastala bez plana, oslanjajući se na trenutni autorov osjećaj i prizor kojem prisustvuje u datom momentu.

Postavka „Buđenje“ proizašla je iz Dejanovog odnosa prema prirodi, ljubavi prema planinarenju i putovanjima. Čini se da nije postojao bolji trenutak, u vrijeme zaokupljenosti digitalnim ekranima i kraja (svi se nadamo) pandemije virusa korona, da nas Čabrilo podstakne na razmišljanje o tako jednostavnim stvarima – rijeka, izvor, nebo, šuma, sunce, stvarima koje su nam na dohvat ruke, ali kojih se tako rijetko sjetimo.