Knez Ivo značajna je istorijska ličnost s početka 19. vijeka. NJegovo veliko, humano djelo iz 1806. godine, kada je otkupio srpsko roblje od Kulin - kapetana, opjevano je u Nušićevoj tragediji i Bajićevoj operi. Jedan od potomaka Kneza Ive Dragoljub Knežević prisustovao je nedavnom izvođenju opere u Bijeljini, velikom događaju u obnovljenom Sokolskom domu, održanom zahvaljujući Horu "Srbadija".

- Moj otac je sin Spasoja, Spasoje je Jankov a Janko je sin Kneza Ive, tako da sam ja peto kloljeno, započinje priču za portal InfoBijeljina Dragoljub Knežević, potomak Kneza Ive.

 

Kneževići žive u Popovima i stara su loza. Usmenim pričama, koje prenose s koljena na koljeno, čuvaju od zaborava život i djelo slavnog pretka Kneza Ive od Semberije, koji je 1806. godine od Kulin-kapetana otkupio srpsko roblje iz mačvanskog sela Dobrić

 

- Rođen je 1760, a umro 1840 u Šapcu u manastiru, tamo ima spomenik, a u Semberiji postoji vijekovima u Tavni, Slobodan Pavlović je u našem selu podigao spomenik na mjestu gdje je Knez Ivo imao svoje dvore. On je spasio jedno mačvansko selo, kulin kapetan je pokupio 303 najljepše djevojke iz tog kraja za svoje ropkinje. Kad je Knez Ivo saznao za to, otišao je u Brodac da moli da otkupi roblje. Kulin kapetan je trazio veliki novac, narod je počeo skupljati, a onda je Knez Ivo dao kompletno svoje imanje, priča nam Dragoljub.

 

Kneževići su od davnina bili dobri domaćini. Da nije bilo tako, Ivo ne bi bio izabran za nahijskog kneza u najburnijim vremenima za srpski rod s jedne i s druge strane Drine.

 

- On je imao svoju Kneževinu koja se prostirala od Zvornika, preko Loznice, Šapca, Šida do Osijeka. Bio je veoma pouzdan, volio je sprski narod, čuvao ga od raznih nesreća koje su bile u to vrijeme, i umro je za srpski narod kao veliki dobrotvor. Gospodin Nikola Devura je napisao o njemu jednu knjigu koja bi trebala biti izvor za mnoge istoričare. U njoj je, između ostalog, napisano šta je Knez Ivo govorio vladiki Maksimu u Šapcu. Poslednje dane života je proveo tamo i mnogo toga je ispričao episkopu Maksimu. Jednog lijepog ljetnjeg dana, kada su cvjetale lipe, prošetao kraj Save. Slušao je cvrkut ptica i žubor Save. Vratio se u manastir, popio je čaj i tako lagano umro, priča nam je Dragoljub.

 

Knez Ivo značajna je istorijska ličnost s početka 19. vijeka. NJegovo veliko humano djelo iz 1806. godine opjevamo je u Nušićevoj tragediji i Bajićevoj romantičarskoj, istorijsko- muzičkoj drami. Dragoljub je prisustovao nedavnom izvođenju opere u Bijeljini, velikom događaju u obnovljenom Sokolskom domu, održanom zahvaljujući Horu Srbadija.

Projekat je realizovan u saradnji sa solistima Beogradske i Novosadske opere, a pod dirigentskom upravom Jelene Trakilović.

 

- Te večeri je bilo prelijepo u Sokolskom domu. Toliko djevojaka i momaka na sceni, toliko pjesme onoga vremena. Divim se glumcu iz Novog Sada koji je glumio Kneza Ivu, svaka mu čast! A Jelena je posebna priča, 56 minuta je sve fino vodila, dirigovala. Glasovi su se tako fino podizali, spuštali, to je bila neviđena harmonija na sceni, u onom našem istorijkom objektu, obnovljenom Sokolskom domu, svodi na kraju utiske Dragoljub Knežević potomak Kneza Ive od Semberije.

 

 

I.B.

Tagovi

Vaš komentar

Komentari ( 0 )

---