Javnom nabavkom predviđeno je da se na kapeli zamijeni limeni krov, obnovi fasada i prozori, obave unutrašnji molerski radovi i zamijene dotrajala ulazna vrata.

 

- Inicijativu za obnovu Sofkine kapele uputila je grupa građana, što smo sa zadovoljstvom prihatili. Dužnost Grada, ali i društva jeste da brine o spomen-obilježjima ljudi koji su su nas zadužili svojim djelima, jer sjećanje na te ljude ne smije izblijediti, a time pokazujemo i da poštujemo našu istoriju u koju su se ljudi poput Sofke upisali na najljepši način - ističe gradonačelnik Bijeljine LJubiša Petrović. 

 

Sofka Nikolić je bila jedna od prvih estradnih zvijezda Jugoslavije. Rođena je 1907. godine u mačvanskom selu Tabanović, nedaleko od Šapca i već kao djevojčica pjevala je po vašarima, a prvi ozbiljniji nastup imala je u jednoj zvorničkoj kafani 1923. godine. Udala se vrlo mlada za muzičara Paju Nikolića, šefa Velikog orkestra, s kojim ubrzo odlazi u Mostar. U tamošnjoj kafani „Lira“ upoznala je i Aleksu Šantića i pjevala mu njegovu „Eminu“. Nakon Mostara, Sofka se nastanila u Sarajevu, a kada je nastupala, ne samo da je manjkalo mjesta u kafani, već su često i ulice bivale zakrčene Sofkinim obožavaocima.

Prvu ploču sa numerama „Kolika je Jahorina planina“ i „Kad bi znala, dilber Stano“ snimila je sa devetnaest godina u Berlinu, a svoju drugu ploču dvije godine kasnije u Parizu.

Ubrzo je prešla u Beograd, a njeno osvajanje Beograda označilo je promjenu odnosa javnosti prema kafanskom pjevanju. Sofkine nastupe uz orkestar Paje Nikolića u kafani „Kragujevac“ uživo je prenosio Radio Beograd. Prvi takav prenos obavljen je 11. decembra 1929. godine, a zbog velikog broja obožavalaca njene pjesme, često je pozivana da nastupa u emisijama narodne muzike. Nazivali su je „Kraljicom Skadarlije“.

Sofkini veliki obožavaoci, ali i prijatelji bili su i Branislav Nušić, Tin Ujević, Gustav Krklec, Miloje Živanović, Čiča Ilija Stanojević, Dobrica Milutinović...

Sve do 1939. godine, Sofka je, pored Beograda i drugih jugoslovenskih gradova, gostovala i snimala u najpoznatijim evropskim kulturnim centrima - Berlinu, Pragu, Beču, Budimpešti, Parizu… sa pratećim orkestrom od 25 muzičara pod vođstvom njenog muža Paje. Snimila je više od 100 ploča s preko 200 pjesama od kojih su najpoznatije „Cojle, Manojle“, „Kolika je Jahorina planina“, „Kad bi znala, dilber Stano“, „Zone, mori Zone“, „Čuješ seko“...

Nažalost, 1939. godine bolest je pokosila Sofkinu jedinu kćerku, sedamanestogodišnju Maricu, a Sofka se, skrhana bolom, povukla sa scene, nastanila u Bijeljini i sledeće decenije provela u tugovanju. Javnost se nakratko podsjetila nekadašnje zvijezde 1968. godine, kada je o njoj snimljen film. Od nekadašnje slave ostale su samo požutjele fotografije i stare gramofonske ploče...

 

Umrla je tiho 1982. godine, ponovo zaboravljena skoro od svih, a sahranjena je u kapeli pored kćerke i muža.