Anđa Pastorković, vaspitač - Pola vijeka druženja s djecom
Anđa Pastorković, penzionisani prosvjetni radnik, pedagog, vaspitač, inovator, više od 50 godina provela je vaspitavajući i družeći se s djecom.
Prije petnaestak godina, realizujući projekat „Vrtić u prirodi“, finansijski podržan od strane Evropske unije, Anđa Pastorković je otvorila „Štrumpfograd“, jedinstveno dječije carstvo, udaljeno tri kilometra od Bijeljine, u semberskom selu Ljeljenča.
Priroda traži nasmijane i vedre likove, kaže Anđa, ističući da djeca ne rastu po mjeri odraslih, jer imaju neka svoja pravila i svoju bezgraničnu dječiju slobodu.
U proteklih dvadesetak godina Anđa Pastorković je osmislila i realizovala brojna didaktičko – metodička sredstva, objavila knjige i zbirke: „Vrtić u prirodi“, „Veseljko“, „Slovarica“, „Pričanka“, „Veselka“ i brojne druge.
Nedavno je objavila i knjigu „Snovi Anđini, javom obasjani“, odabravši vrijedan pažnje povod – 50 godina druženja s djecom. U knjizi, satkanoj od sna i jave, kao da se prepoznaju stihovi čuvene Kostićeve pjesme „Među javom i međ’ snom“.
Sjeća se danas baka Anđa svog prvog zaposlenja u selu Duboštica kod Lukavca, davne 1966. godine, područnih škola u Berkovici i Sižju, gdje je radila sve do 1980. godine, ali i pisma koje je po prelasku u Sižje, 1970. godine, dobila od svoje učenice Senade Džambić iz Berkovice.
„U selu Sižje, opština Lukavac, provela sam, možda, svoje najljepše godine života. Upoznala sam cijelo selo i njegove zaseoke Šuše, Potočare, Simiće, Laziće, Zecove i Polje. Radila sam i na opismenjavanju mještana“, priča za InfoBijeljina Anđa Pastorković.
I danas, nakon trnovitog prosvjetiteljskog puta, dugog pet decenija, baka Anđa s ponosom ponavlja savjete svoga oca, koji joj je po dolasku iz njemačkog zarobljeništva, 1945. godine govorio: „ Nemoj tražiti uslugu i moliti za ono što možeš sama uraditi“. Kaže da su joj očevi savjeti bili svojevrsni putokazi kroz život, te da ih je upijala kao univerzalne životne pouke.
Kroz Anđin život i objavljene priručnike i knjige prodefilovale su brojne čete đaka pješaka, đaka biciklista, školovanih nadničara, više gladnih nego sitih, ali, kako ona kaže, uvijek i do kraja ponositih.
U njenim zbirkama za najmlađe caruju drugarstvo, ljubav, nada, žrtvovanje i vječita borba za bolje i humanije društvo.